Bu bir kıyı çamur çulluğu:)
Bir kıyı çamur çulluğu, Alaska'dan Yeni Zelanda'ya durmadan, yaklaşık on bir bin kilometre boyunca uçabiliyormuş. Hiç mola vermeden uçuyor, beyninin bir yarısı uyurken diğeri uyanık kalıyor, yön buluyor, denizlerin üzerinden geçerken suyun ve gökyüzünün neresinde buluştuğunu hissedebiliyor... Saatte yetmiş kilometre hızla tam bir hafta durmaksızın uçabilmek... Müthiş değil mi? Bilim insanları, üzerine yerleştirdikleri uydu takip sistemi sayesinde bu olağanüstü yolculuğu keşfetmiş.
Kuşların göçü, büyüleyici ve gizemli bir doğa harikası. Eskiden insanlar da tıpkı hayvanlar gibi doğayı okuyarak yollarını bulurmuş. Yıldızlara bakar, rüzgarın yönünü hisseder, güneşi ve bulutları takip ederlermiş. Elbette teknolojinin nimetlerinin farkındayım. Öte yandan teknolojinin, bu içgüdüsel yeteneklerimizi elimizden aldığını, farkına bile varmadan doğayla kurduğumuz bağı zayıflattığını da çok iyi biliyorum. Belki de bu yüzden, kuşların göçüne bu kadar hayranlık duyuyor ve onların izini sürmek istiyorum:)
1.Fotoğraf/https://tr.wikipedia.org/wiki/K%C4%B1y%C4%B1_%C3%A7amur_%C3%A7ullu%C4%9Fu
Kuşların göçü ile ilgili bir belgesel izlemiştim, inanılmazdı.
YanıtlaSilMehtap kuşları hep sevdim. Bu defasında tam istikamet rotalarına aldılar beni... Yaşar'ın şarkısı geliyor aklıma... "Sakın sen kuşlara uyma" diye niye demiş acaba:)
SilBizim enfes bir kuş cennetimiz var, ve ev o güzergah üzerinde, göç eden kuşlar mutlaka selam verirler, yeni gelenler de elbette... Şu an mesela çatıda inşaat faliyeti var, sürekli penceremin önünden geçiyorlar. Bu yaz da çok sayıda torunumuz olacak sanırım:))
YanıtlaSilBuraneros, leylekleri gördün mü? Gözüm hep yukarda dolaşıyorum. Bi görsem var ya.. Leylek olup uçacağım havalara:)
Sil