Söylemiştim… Demiştim ki “Hazırol, yola çıkacağız, gün doğmadan!” Sanki ben öyle dememişim, o hazırlanana kadar gün ağarmıştı çoktan. Gün görmüş birisiyim öyle değil mi? Beni artık iyi bellemeli!.. Gün günden azıtıyor işi... İyice dinlemiyor ki! Beğenmiyor arabamı eski diye sanki... Allah Allah! Ayağımızı yerden kesiyor ya işte, öyle değil mi? Şimdi yaz, ortalık sıcak. Fazlasıyla günlük güneşlik! Ne olur sanki hazır olsa da, günübirlik gideceğimiz yere zamanında ulaşmak için, gün gözüyle yola çıksak? Yoo, o hazırlanmayacak… Ben söyleneceğim tabi… Beni mutlaka günaha sokacak. Günden güne güçleşiyor onunla arkadaş olmak. Güneşin altında kolay mı klimasız arabayı kullanmak? Biliyorum ben her zamanki gibi sıcakla cebelleşirken, o arabada müzik dinleyip, gününü gün edecek. Bu böyle sürmez ama… Günün birinde dayanamayacağım… Dayanamayacağım, evet! Söylemeli biri ona… Günleri sayılı! Günleri sayılı! Böyle giderse almayacağım onu arabama! Gününü görecek!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder