2 Aralık 2015 Çarşamba

Şşşttth!.. Kimse Duymasın! - 23-


 İstanbul'daydım.
Hayalle gerçek arasında yürüyordum.
Soğuktu.
Rüzgar kulağımda çığlık atıyordu.
Yoruldum.
Duvarın önünde durdum.
Derin bir "Ohhh!" çektim.
"Ohhh!"

Birden karşımda bir cin belirdi.
"Beni   sen mi çağırdın?" dedi.
Gözlerimi fal taşı gibi açtım.
"Ben mi? Seni mi? " diye sordum. "Sen kimsin ki?"
"Benim adım Oh. Bu duvar benim evim.
Evimin kapısının önüne gelip beni çağıran sen değil miydin?"

Gülümsedim.
Elimdeki fotoğraf makinesini cin'e verdim.
"Bu duvarın önünde fotoğraf çektirmek istiyordum.
Sanırım yüreğimden geçeni duydun.
Rica etsem fotoğrafımı çeker misin?" diye sordum.
Fotoğrafımı çekti. 
Hemen makinemi geri verdi.
"Selfi çekmediğine sevindim." dedi.

Güldüm.
  "Sağol" dedim.
Duvara doğru yürümeye devam ettim.


Gerçektennn!

12 yorum:

  1. Oh'u bir daha görürsen benden selam söyle. Evi pek güzelmiş.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Söylemez miyim Kara Kitap. Söylerim elbette.

      Sil
  2. İnanıyorum ben :) Çok güzel çekmiş fotoğrafını iyi cin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şaşırdım ama Kalemderi. Fotoğrafımı yüzüm dönük çektiğini sanıyordum. Meğer sırtımdan çekmiş:)

      Sil
  3. Çok tatlı anlatmışın yaaaa. Bi harika fotoğraf :-)

    YanıtlaSil
  4. Aynı duvardan ayrılmış gibisin. Bere ve montun renkleri ve duvarın renkleri. "Hayalle gerçek arasında yürürken" Bayıldım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aaa! Sahi? Nerdeyse aynı renkler... Şimdi fark ettim.

      Sil
  5. Orası İstanbul.....
    Hayalle gerçeğin birbirine karıştığı şehir....
    "Oh" bir graffiti sanatçısı galiba?????

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle Hayalcinin Arkadaşı. Hayal şehir İstanbul. Büyülüyor beni.
      Oh, sanırım renkleri seviyor:)

      Sil
  6. Anlatımına bayıldım.
    Fotoğraf yazılanları benim de kolayca hayale taşımama yardımcı oldu.

    YanıtlaSil
  7. Sağol Mahmut.
    Bence hayal yoluyla yaşanılan gerçektir. Taşın üstünde yürüyebiliyorsak, taşın içinde neden yürüyemeyelim ki:)

    YanıtlaSil