17 Temmuz 2013 Çarşamba

Ben Var Ya....


Ben var ya... 
Dün gece rüyamda...  
İki dirhem bir çekirdek giyinmiştim. 
Sanki içimin albatroslarını uyandırmamak niyetiyle... 
Veya aman aklım kaçmasın, gönlüm bir serseriliğe kaymasın diye... 
En kımıltısız hâlimle duruyordum. 
Oysa yıldızlı bir geceydi. 
Dışarıda ay  da vardı. 
Yüreğimde ise  eteğimi savura savura hayata yayılmak hayalim vardı. 

Yapamadım. 
Kendimi kendi içime sımsıkı kapadim.

Kırık dökük arazlarımla mahşeri yaralarımı rüyamın kederiyle  sıvazladım.
Sanki kendimi temize çeker gibi hüzünlü bir şarkı söylemeye başladım.



2012

10 yorum:

  1. Ne kadar güzel yazmışsınn.. Tekrar tekrar okudum.

    YanıtlaSil
  2. oysa bi nefes alsaydın, başını kaldırsaydın gökyüzüne, sonra diline bi ıslık dolasaydın; mesela i will survive falan söyleseydin, eteklerini savura savura hayallerini gerçekleştirseydin.. etrafın hüznün grisi değil mutluluğun mavisi turuncusu dolsaydı. öyledir dimi, mutlusundur aslında?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Semma, ben tek ömürde niye tek hayat yaşıyoruz diye içlenen biriydim.
      Sonraaa... Rüyalar ve hayaller yoluyla tek ömürde bir çok hayat süreceğimi öğrendim:)

      Bu rüyada canım böyle bir şarkıcı olmak istemiş olmalı... Mutluyum:))

      Sil
  3. hayatın aslı daha keskin olabiliyor bazen...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısın Cem. Rüya bir yerde bitiyor neticede. Fakat böyle hayaller ve rüyalar iyi oluyor aslında? Gerçek hayatta anteremanlı oluyor insan:)

      Sil
  4. bi dahakine yaparsın belki :)

    YanıtlaSil