17 Aralık 2011 Cumartesi

Bağımlılıklarının Esiri Olan Birisiyim.


İtiraf ediyorum. Ben bağımlılıklarının esiri olan birisiyim. Mesela şu yukarıdaki fotoğrafta üzerimdeki ceket var ya... Yalanım yok, seneler senesidir giyiyorum. İnan, sayıya döküp yılını söylemeye utanıyorum. Ceket eskidi, kumaşı yıprandı, cep kenarları söküldü, dikildi, gene söküldü, gene dikildi... Hatta kolları bile çekti... Arkadaşlarım ve yakınlarım kaç kez "Soldu artık giyme şu ceketi." dedi. Hiç umurumda olmadı. Bir kulağımdan girdi. Diğer kulağımdan çıktı. Yok, vazgeçemiyorum. Resmen bağımlılık vaziyeti. Aynı ceketi tutkuyla giymeye  devam ediyorum. Giydiğim zaman adeta huyum suyum değişiyor, ceketle bütünleştiğimi hissediyorum. Dün İstanbul'a gidiyordum. Oldukça sinir bozucu bir görüşme yapacağımı biliyordum. Evden çıkarken bir an durdum. Fazla düşünmeden kapının girişinde asılı duran kadife ceketimi kaptım. Sırtıma geçirdim. İster inan ister inanma... Görüşmede dirhem öfkelenmedim. Nasıl tesir ediyor bilmiyorum. Resmen kadife yumuşaklığında idi sinirlerim... Müşterimin sorularını sabırla dinledim. Mûnis bir eda ve  şefkat dolu cümlelerle cevaplar verdim. Toplantım hiç korktuğum gibi geçmedi. Bilakis çok olumlu neticelerle bitti. Nasıl sevindim anlatamam. Çıkışta ceketimin kolunu sıvazladım. "Gene bana iyi geldin. Senden asla vazgeçemem." dedim.


Peki Zagor! Tamam, itiraf ediyorum Zagor da bir çeşit bağımlılık benim için. Dün yolum Kadıköy'e düşünce, hemen Büyülü Rüzgâr'a daldım. Bir de ne göreyim? Heyy!.. Zagor'un dev albüm boyutunda yeni macerası çıkmamış mı? Adı Gökyüzündeki Şato... Of! Zagor'u gördüğüm zaman var ya... Of aman aman aman... Kalbime bir şey oluyor... Neler olduğunu, kelimelerim yetersiz kalır, anlatamam. Ben o dergi boyutundaki Zagor macerasını hangi ara durduğu raftan kaptım? Hangi ara kasaya gidip ödemesini yaptım? Ne vakit çıkıp ilk bulduğum kafeye oturdum? İnan hatırlamıyorum. Diyeceğim odur ki  o koca boyut Zagor dev albümünü gördüğüm anda, kendimi Gökyüzündeki Şato'da,  siyah beyaz renkler arasında, fantastik bir dünyada  buldum. Kaç defa  "Kadın kısmı çizgi roman okur mu?" dediler. Ya da "Bu yaşta çocuk gibi Zagor okunur mu?" diyen çok oldu. Bir kulağımdan girdi. Diğer kulağımdan çıktı. Hiiç aldırmadım hiiçç.. Yoo, uzun zaman çocukluğumdaki gibi  gizli gizli okuduğumu söylemeliyim. Şimdi... Çekinmem filan kalmadı! Olursa çaparizlik eden hiiçç aldırmam!  Çizgi romanları illa erkekler ve çocuklar mı okuyacak? Evet, bu yaşta ve kadın halimle Zagor okuyorum. Ne var yani? Diyeceğim odur ki artık iyice eminim. Ben bir Zagor bağımlısıyım. Oturdum boş bulduğum bir masanın ucundaki koltuğa...  Çıkardım Zagor'u poşetinden... Uzun uzun kapağına baktım önce... Akabinde ve detayında kapak sayfasını çevirdim.  Okumaya tüm merakımla başlayacaktım ki çilli garsona seslendim: "Bir Türk  kahvesi lütfen, bu kez damla sakızlı olsun." dedim. Eyvah! Şimdi ben ilk kahve kokusunu ne vakit, kaç yaşımda duyduğumu,  nasıl Türk kahvesinin bağımlısı olduğumu anlatmaya hiiççç başlamayayım. Allahım, nedir bu durumum benim? İnan çoğu zaman kendimi çözemiyorum. Gördün mü, yazımın başında söylemiştim. Ben bağımlılıklarının esiri olan birisiyim.


30 yorum:

  1. Hayal kahvem, ne güzel ki bağımlılıklarınız var, sizi hayata bağlayan birşeyler...ne vahimdir hiçbirşeye bağlılığı olmayanların durumu, Vah! onlara...

    Bir de ben alnlatsam bağımlılıklarımı sayfalar dolar:)))gerçi eski postlarımda bağımlılklarımız başlıklı bir post yapmıştım, orada yazar;)

    Bu arada size iki mail yolladım acaba almadınız mı , bana bir adres vermenizi istedim size göndereceğim birşey var:)bekliyorum ama...hadi!

    YanıtlaSil
  2. Natali, gördüm mektubunuzu.. Cevap veremedim:))

    Du bakalım.. Vereceğim:))

    YanıtlaSil
  3. Vallahi aynı durum bende de var.Sevdiğim ve bağlandığım eşyalarımdan vazgeçemiyorum.Hele ki ayakkabılarımdan...
    sen beğendikten ve severek giydikten sonra ,gerisi pekd e mühim olmuyor :)

    YanıtlaSil
  4. iyidir bu tip bağımlılıklar. benim de senin ceket gibi bir battaniyem var mesela, bir de hırkam. o hırkayı, nasıl göründüğüm zerre umrumda olmadan her kıyafetimin üstüne giyebilirim. hatta yazları özlüyorum düşün. bir de bit pazarı bağımlılığım. tüm bağımlılıklarımız böyle olsun diyorum.

    YanıtlaSil
  5. ama güzel bağımlılıklar bunlar..insan neyle kendini iyi hissediyorsa ona yakın olmalı bencede..

    YanıtlaSil
  6. Ceketini beğendim, ben bu tür ceketi kapşonlu-sweatshirtle birlikte giymeyi severim. Sakızlı Türk kahvesini geçen yıl denedim ama beğenmemiştim Kahve Dünyası'nda güzel yapıldığını gördüm artık içiyorum :)

    YanıtlaSil
  7. Kahverenginin ne uyumlu barışçı arabulucu teselli edici bir havası vardır. Her zaman bayılmışımdır bu renge. Hele de kadifeyle buluşunca dile benden ne dilersen :) moduna girer insan.
    Bağımlısı olduğum giysileri kilo aldığım için giyemez oldum ama dolabımda 30 yıl öncesinin bile kıyafetleri duruyor. Bu sene onların modası geldi. ama üzerine dar gelen bu kıyafetleri kırpıp yeleğe heybeyemi çevirsem acaba.

    YanıtlaSil
  8. Merhaba güzel bir bağımlılık keşke her bağımlılık böyle olsa,bende aynı şekilde eski kıyafetlerimi yıllar yılı giyerim eskimiş modası geçmiş umrumda olmaz,sevdikten ve rahat kullandıktan sonra eskimiş modası geçmiş faketmez.

    YanıtlaSil
  9. Bunlar güzel bağımlılıklar yahu. Hem de ne biçim güzel. Zagoru görünce heyecanlandım. Çünkü geçen hafta ben de mephisto'dan üzerinde Zagorun yeşilçam film afişinin olduğu bir defter aldım.Zagor can olduğu kadar kadife de öyledir. lise 1de kendime bir etek diktirmiştim mor kadifeden. Tam dört yıl boyunca her dışarı çıktığımda giydim. Hem de normal şekilde değil, pantolon üstüne.Yaz kış. Kendimi güvende ve özgür hissettiriyordu sana olduğu gibi.Hem de kendim tasarlamıştım, kumaşını kendim seçmiştim. En değerli kıyafetimdi.Neyse. Böyle bağımlılıklar güzeldir, karakteristiktir, kişi hakkında büyük ipuçları barındırır içinde.

    YanıtlaSil
  10. Merhaba Karadut,hımm.. Demek böyle bağımlılıklar kişi hakkında büyük ipuçları barındırır içinde öyle mi?
    Karadut, eyvahh! Fazla açık vermeyeyim öyleyse:))

    Teşekkürler..

    YanıtlaSil
  11. Selam Ben, size birşey söyleyeyim mi?
    Çok "ben" kelimesini kullanan biri olduğumu yazı yazmaya başladıktan sonra farkettim. İlginizi çekerse bir yazım var... Şöyle...

    http://hayalkahvem.blogspot.com/2011/09/ben-ile-bir-deneme-yazs.html

    Ama kendine isim "ben" almış birine denk geldiğim için neyalan söyleyeyim sevinçliyim:))

    Sağolun:)

    YanıtlaSil
  12. Selam Mahmure... Yooo, kahverengi değil ceketim. Tatlı bir tütün rengi ile toprak rengi arası. Of, bak şimdi ceketin rengini yazarken bile içim gitti. Nasıl yumuşacık anlatamam. Üzerine giyiyorsun ya sanki yok gibi. Çok tatlı bir ceket:) Yok, ben bu cekete sahiden tutkunum:))

    Teşekkürler Mahmure:)

    YanıtlaSil
  13. Bolat, ben Türk kahvesini normalinde katıksız severim. Ama Zagor okuyacaktım ya sanırım kendimi Darkwood ormanında hissetmek istedim. Etrafımda tek bir ağaç yoktu. Bari damla sakızlı kahve içeyim de kendimi sakız ağaçları ve kahve ağaçları arasında hissedivereyim dedim.

    O nedenle yani çilli çocuğa "bu kez damla sakızlı olsun" demem:))

    Teşekkürler:)

    YanıtlaSil
  14. Çok haklısınız Gul/Inn, başkalarının beğenmesi değil, bizim sevdiklerimizi giymemiz, yememiz, okumamız mühim:)) Sağolun.

    YanıtlaSil
  15. Selam Deniz Bilgen, bağımlılıklar, tutkular önemli bence de:)) Hiç bir şeye tutku duymak iyi değildir derler. Niye:))) Çok güzel tutkuların ve bağımlılığın esiri olmak:)) Şakası bile hoş! Sağolun.

    YanıtlaSil
  16. Düşlerimden İnciler, ayakkabı demişsiniz ya... Of! Bende bir bez ayakkabı bağımlılığı vardır. Feci!
    Kışları içlerine keçe koyuyorum gene giyiyorum. Yağmur çamur farketmiyor:)) Bez ayakkabılarımı çok seviyorum:)) Sağolun.

    YanıtlaSil
  17. Ben de de bir kadife ceket var, aynı şekilde duruyor. Her kış sonu gelecek sene elimden çıkartmam lazım diyorum, o sene bir türlü gelmiyor!
    Kadife ceketlerde bağımlılık yaratan bir madde mi var acaba. Merak ettim şimdi...

    YanıtlaSil
  18. Yok ama Şule, bu ceket kıyamayıp dolapta bekletilen eşyalardan değil.
    Kıyamayıp hep giyilen bir eşya:)
    Artık üniforma gib olur ya hani..
    Gece, gündüz, yağmur, kar demeden keşke hep onu giysem dediğim bir ceket:)) Ee, haklısınız tabii, kadifenin iç ısıtan bir sıcaklığı var. Mobilyada da kadife kumaş sevdiğimi şimdi evin eşyalarına bakınca farkettim. Bir koltuk hariç diğerlerini hep kadifeymiş meğer:) Üstelik her koltuk ayrı renkmiş:)) Hoppala! Nasıl yani?
    Nedir bu evin hali:))) Merak ettim şimdi...

    YanıtlaSil
  19. Hayal kahvem, Bağımlılık güzel birşey . Benimde 10 yılı aşkındır özellikle kullandığım eşyalar var. eskimesi hiç önemli değil, ana verdiği enerji önemli. Zagor için birşey diyemeyeceğim ama...
    sevgiler

    YanıtlaSil
  20. Zeynep Zagor okumayı deneseniz keşke:) Bağımlısı olacaksınız! Kesin:))

    Of, benim hiç Zagor muhabbeti yapacağım kız arkadaşım olmayacak mı:)) Yazık değil mi bana:)
    hep kendi kendime mi konuşacağım?
    Sonra "tuhafsın" diyorlar işte bana:))

    YanıtlaSil
  21. Galiba bir çok insan gibi benimde bağımlılıklarım var.
    Dolabımda yılını söylemeye çekindiğim giysilerim var.
    Ama napayım seviyorum onlarıı...
    Hatta 20 belki 25 senelik bir hırkam vardı ve ççokkk seviyordum.Bu yıl gezide kaybettim,ben üzüldüm ama o yeter dediki beni terkettiii:))
    Zagora gelince kardeşim hastasıydı ve ben de sayesinde o dönemler okurdum.
    İtiraf etmeliyim ki heyecanlı ve sürükleyiciydi:)))
    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  22. ne kadar hoş :) hem bağımlılıkların var hem de sana huzur veriyor, şans getiriyor. daha ne istenir ki :) benim de bir şortum vardı. benden gizli atmışlardı sonunda hiç anlamadan :( aman ceketine sahip çık :)
    sevgiyle..

    YanıtlaSil
  23. Selam Esotron, ceketimi koruma altına aldım hemen:)) Sağolun.

    YanıtlaSil
  24. Selam Seval, yemekler gibi lezzetli yazılar yazabilsem keşke:))

    Zagor'u siz okumuyor muydunuz? Niye?

    YanıtlaSil
  25. http://www.fumetti.org/notizie/2000/02/turchia/page_01.htm

    ;)zagorun italyan kitabı olduğunu yeni öğrendim.

    YanıtlaSil
  26. Zagor'un çizeri Ferri, yazarı Bonelli tarafından elli yıl önce dünyaya gelmiş:) Evet İtalyan kitabı. Asıl adı Patrick Wilding.. Ailesi İrlanda asıllıdır. Amerika'da Darkwood ormanında geçer çoğu maceraları.

    Geçen hafta Zagor'un dev albümünü alırken hep merak ettiğim Judas'ı da satın aldım. Okudum. Fena değil. Yok ama Zagor tadı vermedi. Zagor'a bağımlılık derecesinde tutkunum:)

    YanıtlaSil
  27. Harbi ya benimde var böyle takintilarda benim aklıma şimdi sen geyirfin sen nasil farkina vardin bunun?

    YanıtlaSil
  28. Selam Eylüller Güzeldir, laf aramızda sahiden eyülüller güzeldir:)
    Böyle takıntılarımın nasıl mı farkına vardım?

    Hımmm... Sanırım ben farkına varma çağındayım:))

    YanıtlaSil

  29. takıntılarım ,sevdiklerim ,zaaflarım ,hepsi beni ben yapan özellikler .sanırım bende farkına varma çağımdayım, eskiden çocukça işlerimi yaptıklarımı söyleyemezdim çekinirdim ama o zaman ben olmuyordum ki oysa şimdi aştım bunları ne derlerse desinler umrumda değil önemli olan yaptığım şeyin beni mutlu etmesi ayakkabı terlik tutkum mesela almaya hedıye etmeye doyamam ve yakın çevremdeki bütün çocuklara tavşan hediye ediyorum üstelik onlar bazen pek ilgılenmeselerde tavşanla oynuyorum küçük oyuncak kamyonun kasasına tavşanı koyup kamyona ip bağlayıp gezdiriyorum.herkes bıktı bu tavşan takıntımdan....

    YanıtlaSil