Az önce usulca yatağımdan kalktım.
Balkona çıktım.
Gökyüzünde bir mücevher gibi parıldayan Ay’a
hayranlıkla baktım.
Ne yaptım biliyor musun sonra?
Hani, ilk insandan bu yana,
milyonlarca yıldır hep aynı Ay’a bakılıyor
ya…
Ay’ın hafızasında, kimbilir ne bakışlar birikiyor diye,
hesaplamaya kalktım:)
Gerçekten!
Bakmak, insanların yüzyıllardır yaptıkları en popüler eylem. Görmeyen gözlerle, dinlemeyen kulaklarla oksijen tüketen homo-sapien ler. Hüzünlü ve ne kadar yalnız. Kaça kadar sayabildin bilmiyorum, sadece hayat olanları, görenleri ve dinleyenleri umut ediyorum..
YanıtlaSil"aya bakma durağı" diye bir öykü var mıydı yoksa bana mı öyle bir şey anımsattı yazın inan şu an hiç bilmiyorum. ama fena da olmazdı öyle bir durak.
YanıtlaSilAlper, ayın her evresi büyüleyici gelir bana.
YanıtlaSilAyrıca..Gece oluyor, gündüz oluyor, güneş doğuyor, güneş batıyor,ay, yıldızlar... O muhteşem gökyüzü şölenleri... Normal, doğal olaylar gibi belki ama... Değil aslında. Şaşırtıcı. Hayrete düşürücü. Müthiş!
Hele mehtap nasıl baktırır kendine değil mi? Özel bir efkâr hali verir. Romantik duyguları kışkırtıverir. Yoo... Ben sizin gibi olumsuz düşünmüyorum:)
İnsan var olalıberi ay'a hep bakagelmiş. Ben sadece bakıp duygulananları hesap etmeye kalktım. İnanın Ay'da biriken bakışların haddi hesabı yoktu:) Matematiğim fecidir. Hesabı yarıda bıraktım:))
Kara Kitapcım, belki Turgut Uyar'ın o şahane şiiri "Göğe Bakma Durağı" aklında kalmıştır:)
YanıtlaSilBak senin için alıvereyim buraya.
Şahanedir:)
İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yanab otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım
Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım
Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım
TURGUT UYAR
içinde insanın bulunduğu her şey %80-%20 olumsuzluk uyandırıyor ben de. Ay'ın yarattığı, yıldızların gökyüzünde, milyon yıl önceki varlıklarının yansımaları gene de huzur ve umut verici. Hesabın güzelmiş gene de, boş bakan gözler yerine, anlamlı izleri aramak..
YanıtlaSilEyvallah Alper... Şair sözü dinlemeli ve göğe bakmalı:)
YanıtlaSilah evet tabiki göğe bakma durağı. turgut uyar'ın en sevdiğim şiiri. göğe bakınca ben hep aya baktığımı hayal etmişim, şiiri okuduğumda da hep mehtaplı bir gece hayali kurmuşum demek ki yazını okuyunca aklıma gelen aya bakma durağı olmuş :) bak sen de leb demeden leblebiyi anladın.
YanıtlaSil