2 Mart 2011 Çarşamba

Hiç Niyetim Yoktu...


Hiç niyetim yoktu... Ben maziye... Bakıp... Seni anıp... Düşünmeye... Hiç niyetim yoktu...  

Anımsıyor musun, o yıl... Uzun soğuk bir kış yapmıştı İstanbul. Doğu kadar uzak bir kış. Tüm şehir hayata kapanmıştı. Günler boyu yağdı kar. Kimse evlerden çıkamadı. Öyle bir kış görmedik bir daha. Öyle kar yağmadı. Kalbimin donduğu kıştı o. Kalbimin donduğu kış. Çözülmedi bir daha. Bir daha hiç canım yanmadı. Aşk buzul çağları kadar uzak kaldı bana. Şimdi anlıyor musun? Neden kötü oluyorum... Kar yağdığında...  Kalbimin donduğu kıştı o. Kalbimin donduğu.  

Yıllardan sonra... O an birden... Eski bir şarkının geldiğini duydum  penceremden. Koştum birden koştum. Baktım hemen. Seni aradım hep penceremden. O eski hislerim tekrar coştu.  Fakat ne yazık ki sokak boştu.  



NOT: Murathan Mungan'ın Kalbimin Donduğu Kış adlı şiirinin  bazı dizeleriyle, Nilüfer'in Boş Sokak  adlı şarkısının bazı sözlerini birleştirerek küçük bir deneme yazmaya çalıştım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder