Tamam. Biraz mola... İşe kahve arası vermeliyim. Bak ne diyeceğim... Bu gün Mart'ın 1'i ya... Sen son günlerde tuhaf bir durum sezdin mi havada? "Allah Allah, nedir bu?" deyip baktın mı hiç etrafına? Ben bir farklılık hissettim ne yalan söyleyeyim. Hele Şubat ayı içinde bir gündü. Dışarıya çıkmıştım. Kimseye farkettirmeden bakınmıştım şööle etrafıma. Her şey aynı gibiydi. Kafamı kaldırmıştım sonra. Gökyüzüne bakmıştım. Gözlerim takılmıştı bembeyaz bulutlara. Böyle anlatıyorum ya... Sen gene ayakta hayal gördüğümü sanacaksan eğer... Bak.. Lütfen öyle sanma. Bak şimdi... O bembeyaz bulutlar, resmen elele tutuşmuşlardı da hınzırca gülümsüyorlardı bana. Birden bu sabah kafama dank etti. Hey! Anladım şimdi. İlk cemre düşmüş biliyor musun o gün havaya! Evet. Evet.. O gün ilk cemre havaya düşmüş. Bir hafta sonra suya... En sonunda toprağa... Bahar geliyor bahar! Baharın eli kulağında! Bakma sen yağmur yağdığına... Orhan Veli der ya hani... "Bir duyma da gör şu yağan yağmuru... Gör bak ne oluyorsun?" Şimdi ben durumu anladım. Of! Binemezdim ki bu durumda arabama. Mümkün değil binemezdim. Hemen arabamın kapılarını kilitledim. Hava soğuktu biliyorum... Aldırmadım valla... Efendime söyleyeyim, bir de mantomu çıkartıp elime aldım. "Cemreler düşmüş madem. Benim bugün yürümem lazım" dedim. İster inan ister inanma... Saçlarımı attıra attıra yürüdüm sonra. Yürüdüm sahiden... Sonra durdum bir ara. Usulca baktım etrafıma. Kimse yoktu. Ellerimi açtım iki yana. Havayı kucakladım. Derin bir nefes aldım. Hımmm! diye havayı içime çektim. Tamam... Çok üşüdüm... Gerçekten çok üşüdüm üşümesine... Dondum diyebilirim hatta... Fakat... Olsun... Sanki yüreğime ılık, hoş bir şeyin lıkır lıkır aktığını hissettim. Bak ne diyeceğim. Şimdi yüreğimi dinledim. Havaya düşen cemre var ya... Bu sene de yüreğime yerleşip, bağdaş kurdu galiba! Eyvahhh! Bahar vurur şimdi benim başıma...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder