Şşşth Kimse Duymasın -25-

Yarın sabah çok mühim toplantım var.

Çok yorgunum. Çoook!

Acilen dinlenmem lazımdı ki...

Uykum kaçıverdi.

Yataktan hışımla kalktım.

Sanki uykumu yakalayacakmışım gibi  öfkeyle pencereyi açtım. 

Dışarıya baktım. 

Tıs yok.... Asayiş berkemal. 

Tam karşımdaki sokak lambası deniz feneri gibi göründü gözüme. 

"Hey!" diye hırsla seslendim. 
"Hey! Deniz fenerinin penceremin önünde işi ne?"

Deniz feneri sandığım sokak lambası dile geldi.

"Keyfin bilir,
     İster uyu ister uyuma!

    Beni bu işe sakın karıştırma!" dedi.
Ben ise,

"Gece gece nereden çıktın karşıma" dedim.

Yakasından tuttuğum gibi denizin ortasına atıverdim.

 Uykum korktu mu ne geri geldi.

Elimden tuttarak yatağıma geri getirdi.

"Tamam!" dedi. "Öfken geçti mi?"

Esneyerek gülümsedim.

Anne sözü dinler gibi  masum, yorganın içine giriverdim.

Gerçekten!

Gece Tanıklığı

".... Kim anlatabilir ki hüznün mesafesini
Dağ öyle durmuşsa, bir bildiği olmalı
Bir bildiği olmalı, deniz çıldırmışsa
Şu yalnızlık, şu aşk, şu ölüm
         Geceyi deliyor kuşun soluğu, baksana."

Salih Bolat /Gece Tanıklığı

ah bu ben kendimi nerelerde bulsam, çekilsem sahillere hayaller mi kursam

 

Eyvaaah!.. Programa baktım. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi'nin düzenlediği Ölüm Ve Sanat Sempozyumu  Salı günü başlıyor.  Perşembe akşamı sona eriyor.

Boğaziçi Üniversitesi'nde Fantastik, Polisiye ve Bilim Kurgu Edebiyatı Paneli, salı günü yapılacakmış.

İstanbul Teknik Üniversitesi'nde ise Perşembe ve Cuma günleri Türkçe Edebiyatın Hayalperest Çocuğu: Fantastik Ve Bilimkurgu Edebiyatı Sempozyumu var. 

Cuma günü üniversitede Stratejik Yönetim, Stratejik Düşünme Ve Uygulama ile İnovasyon/Değişim Yönetimi derslerim var. Bakar mısın, hepsi nasıl aynı günlere denk geldi? 

 

Peki, ya işim? Keşke bir mucize olsa, yukarıdaki programların hepsine gidebilsem.  Pazartesi ofiste olsam. Çok şükür ki, mobil  çalışabiliyorum. Misal, hafta başında hemen İstanbul'daki müşterilerime uğrayabilecek bir program hazırlasam. Veee... Arkama bakmadan İstanbul'a koşsam... Ah bu ben kendimi nerelerde bulsam? Çekilsem sahillere hayaller mi kursam?

 

 İstanbul'a gitmişken eskicileri dolaşsam. Çocukluğumun oyuncaklarını bulsam...

 

Bir avuç ondan bir avuç bundan lezzetler tatsam... 

 

 Renklerden ve tatlardan çıldırsam... 

 

Pamuk Prenses'in sihirli elmasına rastlasam.... 

 

 

Denizden babam çıksa yesem... 

 

bozuldu mu? at, yenisini al! zihniyetine inat... 

tamircilerin kapısında saygı duruşunda dursam...

 sokak ararını keşfe çıksam... 

gökdelenlere yüz çevirsem, eski evleri koklasam...

 

dayanamayıp, gene bir ağaca sevdalansam... 

 çizgi roman dükkanına rastlasam...

 babamın verdiği listedekileri nerelerde bulacağımı bilsem...

eski oyuncakla geçmişime gitsem...

bir çay bahçesine çöksem...

simit, yaban mersini, alıç, dut kurusu yesem...

çay içsem... kahve içsem...

çizgi romanlara göz gezdirsem... 

deniz fenerine, selam çaksam...

istanbul'a yine yeni yeniden el sallasam...

 "ah bu ben kendimi nerelere koşsam
saklansam bir yerlerde gizlice ağlasam
ah bu ben kendimi nerelerde bulsam
çekilsem sahillere hayaller mi kursam"

İsteyen Denize İsteyen Kendine Baksın.

"Ah gideni değil de kalanı boğar ayrılık, 

Yanardağlar kadar,
Yanlızlıktır yoldaşın artık

Mevsim hep sonbahar

Gün geceye kavuşur, yüreğin uyuşur,
El çekersin bütün dünyadan,
Hasretin tutuşur, anılar uçuşur,
Acı bir elvedadır arda kalan,
Yalan ötesi yalan de yalan"

Müzik  - Cahit Berkay - Derya Petek / Ardakalan  

Başlık - Süreyya Berfe'nin dizesidir.

Fotoğraf - Google'dan