İçinden Seramik Geçen Filmler - Ghost (1990)

 

Bence Bazan Seramik Fırını Depresyona Girebilir:)

 

(yoo. benim diil. arkadaşımın formülü ve sırlı modülleri. ne güzel di mi:)

Okulda Seramik Teknolojisi dersinde, her hafta seramik sırları yapmayı deniyoruz. Laboratuvarda kimyasalları dikkatlice seçip, kitaptaki tariflere en uygun şekilde hazırlamaya çalışıyoruz. Bu süreç, hem teknik bilgi gerektiriyor hem de her denemede sürprizli sonuçlarıyla şaşırtıyor.  Adım adım, sırların büyülü dünyasında ilerlerken, her seferinde yeni bir şeyler öğreniyor ve pratiğimizi geliştiriyoruz.

Seramik sırları, aslında binlerce yıl süren bir keşif ve gelişim sürecinin sonucu ortaya çıkmış. İlk başta, Mısırlılar kum ve soda karışımlarından sır yapmayı başarmış, fakat çatlama ve ayrılma gibi sorunlarla karşılaşmışlar. Zamanla Asurlar ve Babiller, kurşun oksit kullanarak bu sorunları çözmüşler. Bugün ise seramik sırları, silis gibi maddeler ve çeşitli eriticilerle elde edilen ince camsı tabakalara dönüşerek, sadece estetik değil, dayanıklılık açısından da büyük bir öneme sahip. Artık seramik, tıbbi alanlardan otomotiv ve uçak sanayisine kadar her sektörde karşımıza çıkıyor, insanlığın en cesur hayallerine katkı sağlıyor. Yani, sır sadece bir kaplama değil, binlerce yıl süren bir evrimin sonucu ve hayatımıza dokunan çok önemli bir malzeme...

Cuma günü okulda yeni bir  sır formülü denedim. Laboratuvarda  dikkatlice hazırladım. Seramik modüle fırçayla sürdüm. Tüm sırlanan seramik modülleri fırına yerleştirdik.  Fırını 1000 dereceye ayarladık. Çalıştırdık. Bugün dersim yoktu, okula  gitmedim.   Gruba mesaj atıp sordum, acaba benim sırlar ne durumdaydı? Maalesef  olmamış. Sır tutmamış.  Keşke fotoğrafını görebilseydim. Çok merak ettim.

Şimdi meraklı meraklı yazdım ya böyle... Doğruya doğru, harbiden feci merak ettim ya  ne oldu acaba benim sırlı seramikler diye:)  Düşündüm... Aslında... merak, arapçadan dilimize sızmış bir kelime...  Ama sanki hep bizimmiş  hatta benimmiş gibi hissettiriyor.   Merakın, endişe  gibi dertli bir anlamı varken, zamanla  acaba  fırından benim sırlı seramik nasıl çıktı, diyerekten heyecanlı bir   kıvama evriliyor:)

Newton’un kafasına elma düşmese yerçekimini kim sorgulayacaktı, değil mi:) Aaa! Merak iyidir yani:)

Sırrı seramiğe  sürerken mükemmel görünen iş, fırından çıkınca bir modern sanat denemesine dönüşmüş olabilir mi? Yoksa çatladı mı?  Bozuk mu? Merak ne acayip di mi?

Seramik fırını gibi bir yer, tam da bu merakın doruk noktalarından biri… Hakan Hoca’nın ağzından düşmeyen o efsane lafla özetleniyor aslında: ‘İçine ne koyarsan koy, ne çıkacağını asla bilemezsin!’ Ve haklı, her seferinde  ya "BİNGO!" ya "FİYASKO"

Durun bi...  Bence fırından çıkan seramiklerin sırlarının iyi çıkıp çıkmaması tamamen fırının o günkü ruh haliyle ilgili. Fırın eğer o gün küstüyse, ya da ne bileyim  gece rüyasında mikrodalga tarafından aşağılandığını gördüyse…  İçine intizamla yerleştirilmiş seramiklerin bazısı şahane çıkacaktır, bazısı değil. Çünkü fırın bazan sanatı destekleyebilir, bazan da yanlış mı hayat yaşıyorum,  diye depresyona girebilir:)

Neyse, benim seramiklerin sırlarını varsın bozsun bu sefer…Ne diyebilirim?  Demek ki fırın terapiye gitmek yerine benim işlerimi sabote etmeyi seçti..😅

Kuş Gözlemcisinin Seyir Defteri - Şehir Kargası:)

Bu fotoğrafı bugün İstanbul'da, Kadıköy'ün göbeğinde, kalabalığında, çektim. 

Trafik lambasının tepesinde, hiçbir şeyi  umursamadan dimdik duran  bu karga, 

şehirlerin  tüm koşuşturmacasına, betonlaşmasına, ağaçsızlaşmasına  karşı bir başkaldırı gibi. 

Çok sevdim. 

İyilik; Sen Ne Şahane Bir Şeysin

 

Dün seramik dersinde unutamayacağım bir deneyim yaşadım. 

Sıvı seramik çamuruyla alçı kalıp içinde döküm seramik yapmayı öğreniyorduk. 25 kg’lık plastik bidondaki çamurla işim bittikten sonra kapağını kapatıp kelepçesini taktım. Ancak, bidonu itmek istemediğim için yan çevirip yuvarlayarak köşeye almak istedim. İşte o an olanlar oldu!

Birden yere çarpan  metal kelepçe yerinden fırladı ve likit çamur sınıfın tam ortasına döküldü! Olduğum yerde  öylece kalakaldım. Ayaklarım çamurun içindeydi. 

Tam da o anda Sevgi ve Sena yanımda bitti. “Dert etme, hemen toplarız şimdi,” dediler. Hatta eklediler: “Hem bu çamur çok pahalı, atmayalım. Süzerek bidona aktaralım.”

Sevgi spatula ile çamuru iterken, Sena kürekle topladı. Ben  süzgeci tuttum. Yere dökülen çamuru temizleyerek tekrar bidona aktardık. Sonrasında ben ayaklarımı silip yerleri  temizledim. İlk anda gözümde büyüyen temizlik işi beklediğimden hızlı bitti.

Şimdi böyle kolay anlatıyorum ama çamurlar döküldüğü o an  hissettiğim çaresizlik tarifsizdi.  Sevgi ve Sena yanımda olmasaydı ne yapardım düşünmek istemiyorum:) 

İnsan gerçekten   yardımlaşmanın ve dayanışmanın değerini böyle zamanlarda anlıyor. Halden anlayan ve elini uzatmaktan çekinmeyen herkese selam olsun! 

Ne diyebilirim? Bazan hayatın iyilik dersleri, bir bidon çamurun içinde saklıdır:)

Kendimi Eylediğim Zamanlar...

 

Filmler seyrettim.

Kitaplar okudum.

Hazırladığım alçı kalıbın içinde;  sıvı seramik döküm çamuruyla vazo yapmayı öğrendim.

Yılın ilk çiğdem çiçeğine denk geldim.

Ördeklerin peşine düştüm.

Seramik sırrı yapmayı  tekrar tekrar denedim.

Ramazan ayı ruh iklimime iyi gelen şarkıya takıldım.

https://www.youtube.com/watch?v=cxYGqfvaWy8

Kuş Gözlemciğine Başlayınca Çocukluğumun Ezop Kuş Masallarına Rota Çizmek:) - Karga ile Sürahi

 

Bir yaz günü, güneş tüm sıcaklığıyla yeryüzünü kavuruyormuş. Susuzluktan bitap düşen bir karga, su bulmak umuduyla uzun bir yol kat etmiş. Yorulmuş, kanatlarını güçsüzce çırpıyormuş. Tam ümidini kaybetmek üzereyken, büyük bir sürahi görmüş. Üstelik içinde biraz su varmış. Ne yazık ki, sürahinin boynu çok darmış. Karganın gagası suya yetişemiyormuş..

Karga kendi kendine düşünmüş: 

- Bu suya ulaşmam şart! Daha uzağa gidecek gücüm kalmadı.

İlk olarak sürahiyi yana yatırmayı denemiş. Güçlü kanatlarıyla vurmuş. İtmiş. Ama  sürahi ağırmış, hareket etmiyormuş. 

Karga pes etmemiş. 

- Buldum,  diye sevinçle bağırmış. 

- Sürahiyi kırarsam, içindeki su dökülür ve ben de içerim!

Heyecanla gagası, pençesi ve kanatlarıyla sürahiye saldırmış. Ama sürahi çok sağlammış, hiçbir şekilde kırılmıyormuş. Karga umutsuzca geri çekilmiş. Düşünmeye başlamış. İşte o anda etrafındaki çakıl taşlarını fark etmiş.

- Eğer bu taşları sürahinin içine atarsam, su seviyesi yükselir ve ben de içebilirim, diye düşünmüş.

Büyük bir azimle taşları tek tek toplamış. Sürahinin içine atmış. Her taş düştükçe su biraz daha yükselmiş. Sonunda su, gagasının erişebileceği seviyeye kadar çıkmış. Karga büyük bir mutlulukla kana kana suyu içmiş:)

NOT- Fotograf - https://ebird.org/species/eurjac?siteLanguage=tr

Kendimi Eylediğim Zamanlar...

 

Filmler seyrettim...

Kitaplar okudum....

Karlı bir kış yaşadığım için şükrettim.

Amsterdam'da sokak sanatçılarının peşini  sürdüm. 

Resmen Invader'ın seramik moziklerinin avcısı oldum:)

Bir ay tatilden sonra okulum açıldı. 

Cam Tasarım dersinde seramikten cam şekillendirme kalıpları hazırladık.