Ben Sana Mecburum, Attila İlhan
Vay arkadaş! Günler akıp gitmiş. Hayal Kahvem'e tek satır yazmamışım.
Yazmadım ama yeminle boş geçirmedim. Her şeyin vakti zamanı vardır demezler mi? Şimdi bir şey yazmak için olabilecek en güzel anmış mesela. Olamaz mı? Eee. Neler neler yaptım, bir özet geçeyim öyleyse:)
Bir yıl sonra ilk kez sinemaya gittim.
Contemporary İstanbul Uluslararası Çağdaş Sanat Fuarı'nı gezdim.
Yen açıldığını öğrendiğim Hasanpaşa- Kadıköy'deki Gazhane Müzesini gezdim.
Bahçesinde iki küçük kafe var. Gazhane'nin ilginç binaları gölgesinde kahvaltı yapıp, kahve içmeye gidilebilir.
"Birdenbire kapı açıldı. Orta boylu, toplu, yuvarlak çehreli, güzel, derin bakışlı bir adam içeriye girdi. Herhangi bir mesleği namus ve haysiyetiyle kabul edecek genç bir adamdı bu. İyi ve otoriteli bir memur olabileceği gibi, sekiz asır cemaatimizin bel kemiği olan, o temiz işçi ve rahat vicdanlı zanaatkarlardan biri de olabilirdi. Hususi hiçbir istisnası yoktu. Temiz traş olmuş, temiz giyinmişti. İlk işi fesini çıkarıp masaya koymak oldu. Saçları sonuna kadar, olduğu gibi ikiye taranmıştı. Güzel tombul işçi elleri vardı."
Yahya Kemal Beyatlı'nın görüntüsünü gugılladım. Ahmet Hamdi Tanpınar'ın, hocasının görüntüsünü sözcüklerle ne şahane resmettiğini anladım.
