Yine Yeni Yeniden Yollarda...

Ve Hayat Ve Babam Ve Ben

Bu sabah eksperle yaptığım telefon konuşmasında kendimi kaybettiğimi çok sonra fark ettim. Eksper, kurumsal bir müşterimin büyük bir hasarını, yaptığım tüm uyarılara rağmen iyi yönetememişti.  Eksperin sorunlu yaklaşımı halen devam etmekteydi. Öfkeliydim. Telefon görüşmemiz ilerledikçe öfke katsayım yükseldikçe yükseldi. Zerafeti elden bırakmamaya gayret ederek dakikalarca dil döktüm. Sonunda  nasıl gerildiysem, telefonu kapadığımda çenemin titrediğini hissettim. İki yanağımı  iki avucumun içine aldım.  Dirseklerimi masaya dayadım. Ağlamaya başladım. 

Öğlen yemeğini babamla yedim. Zihnim yorgundu. Babam tatlı tatlı bir şeyler anlatıyordu. Aklımsıra  tüm dikkatimle dinliyordum. Sıra kahveye gelince, babama kahveyi nasıl içmek istediğini sordum. Babam yüreğime ılık ılık baktı.  Bu kez orta ya da sade demedi. "Seninle içmek isterim." deyiverdi. Gülümsedi. "Bedenin burada, aklın kimbilir nerelerde?" diye sözüne devam etti. O anda kendime geldim. Neydi bu halim? Yıllardır sigortacılık yapıyordum.  Onlarca sorunla boğuşmuştum. Sorunlar halledilmek içindi.  Oysa şu an ne kadar kıymetliydi. Babamla birlikteydim. Aklımı meşgul eden konu buhar olup uçuverdi. Kahvemiz geldi. Babam benimle kahvesini hüplete hüplete içti. Ben ise hayatın gelmişine geçmişine boş verdim. İki yanağımı iki avucumun içine aldım. Dirseklerimi masaya dayadım.  Tüm kalbimle  babamı dinlemeye başladım.

Durmak - 3 -

 

Kıvrılıp giden dalgın bir yol, yoldaki eski bir taş,

Limana bağlı bir tekne, yosunlu bir halat gibi durdum.

Birhan Keskin/Ağrı

Duy Beni Ey Gelecek Zaman

Duy beni, yazılmış ve yazılacak olan bütün hikayelerin kadın kahramanları. 

Bütün o yaşanmış ve yazılmış olan, 

bütün o yaşanmamış ve yazılmamış olan 

hikayelerin kadın kahramanları... 

Nazan Bekiroğlu / Yusuf İle Züleyha

Söylesem Tesiri Yok Sussam Gönül Razı Değil...

Yooo... Esasında yeminle kavga müptelası biri değilim. Tamam. Kill Bill  film afişlerini ofisimin duvarına asacak kadar ya da ne bileyim Bruce Lee, Kolsuz Kahraman Wang You filmlerini cd kolleksiyonuma  katacak kadar dövüş sporlarını severim.  Ve fakat  durduk yerde kimsenin canını acıtmak istemem.  Öyle öğretildi. Argo konuşamam. Küfür söyleyemem. 

Bugün ise... Karşımdaki muhataplarımı eni konu pataklamak istedim.  Her birinin meymenetsiz suratlarını göz ucumla seyrettim. Bu denli çözümsüzlükten yana, bu denli duyarsız, bu denli densiz, bu denli  gıcık adamlar nasıl bir araya gelmiş, şaştım kaldım.  Kafam pazar yeri gibi dolu ve kalabalıktı. Konuşmama devam etmemin tesiri olmayacağını anladım. Haydi bana eyvallah diyerek toplantıdan çıktım. 

En etkili rehabilityasyon merkezi.... Marş marş en yakın kitapçıya girdim. Çizgi romanları epeydir ihmal etmiştim. Çektim tabureyi, gözüme değen ilk çizgi romanı kaptım. Ghost World. Hayalet Dünya öyle mi? Hiç duymamıştım. Şööölee... Sayfalarını dalgandırdım. Arka kapağına tüm merakımla baktım. Harikulade, melankolik bir çizgi romanmış. Bir klasikmiş. Elleri belinde iki kız çizimi. Çizgi romanın kahramanı kızlar belli.  Oh ya! dedim. Dosdoğru kasaya gittim. 

Kendime kahve ısmarladım. Çizgi romanı okumaya başladım.  Çizgiler   hoş, renkler yumuşacık. Kızların muhabbetleri ise nasıl  huysuz, nasıl eleştiri dolu, nasıl argo anlatamam. Ağlamalar, dibe vurmalar, küfürler gani...  İki ergenin bunalımlı sohbeti,  ruh halime  ilaç gibi geldi. Çizgi romanı, her karenin tadını ala ala bir solukta okuyup bitirdim. 

Hayvanlar Ve Edebiyat -6-

Bir sinek bir kartalı salladı vurdu yere

Yalan değil gerçektir ben de gördüm tozunu

Yunus Emre

ARANIYOR - Melek Zamanı

Halil Gökhan'ın şiir kitabı çıkardığını okuduğum zaman nasıl sevindim anlatamam. Kitap kapağına ise tek kelimeyle bittim. İyi ama denk geldiğim kitapçılara soruyorum. Yok... Bulamıyorum.  Heey! Ben daha almadan ilk basımı bitti mi yoksa? İnanmıyorum... Eyvaah!  

Melek Zamanı aranıyor!

Melek Zamanı'nın nerede satıldığını duyan/gören olursa 

bana haber vermesini, 

Halil Gökhan'ı tanıyan varsa 

şiir kitabını  heyecanla aradığımı söylemesini

şiir aşkına

 rica edeceğim. 

Durmak...2

Durup köşe başında deliksiz dinlensem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Attila İlhan/Ben Sana Mecburum

İnsan Alemde Hayal Ettiği Müddetçe Yaşar

Bu hafta, bir gün film festivali için İstanbul'a kaçtım ama kalan dört günde deli gibi çalıştım. Kurumsal işler, debdebeli teklifler,  çapariz hasarlar derken  ha babam de babam koşturdum. Üstüne hayal kırıklıkları, yürek çarpıntıları, uyku kaçıran kırgınlıklar bindi. Farkına varmamışım. Nasıl yorulmuşum anlatamam. Resmen pilim tükenmiş.

Sırt çantamı toplasam... Şöölee... Sakin bir yere kaçsam. Dünyanın gelmişini geçmişini boş versem. Bodoslama iç alemime dalsam. Kimseciklerle konuşmaksızın kendi kendime kalsam.  

Sonraa... Uzansam rahat bir yatağa...  Bir dergiyi bırakıp öbür kitabı kapsam. "Oh yaa!.. Ne güzel çalışmamak... Arkasından dinlenmek." diye bağırsam. 

Denesem, bu hayallerimi  yapabilir miyim ki? Amaannn! Ne olacak, hayali bile yeter. Ne demiş şair... İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar:)

not

başlık/yahya kemal beyatlı dizesi 

resimler/gibrat çizgi roman kareleri

Hayal Et Olur Elbet

Nanananoom... Feleğin kıyağı demeliyim.  35. İstanbul Film Festivali haftası,  iş programım o kadar dolu görünüyordu ki...  Ne yapsam diye düşünmekteydim. Yoo... Ensemi karartmadım. Karaları bağlamadım. Çocukluğumda büyükannemin anlattığı masaldaki o kadını hatırladım. 

Günlerdir yollarda yürümekte olan kadın, gece olduğunda bir ormandadır. Ağaçların altında yumuşak bir yer arar. Sırtını ağacın gövdesine dayar.  Oturunca yorgunluğunu ve açlığını derinden hisseder. Çantasını karıştırır. Küçücük bir elma bulur.  İç çeker. Dumanı tüten bir tas çorba hayal eder. Birden önünde bir tepsi belirir. İçinde hayal ettiğinden daha leziz  mis gibi çorba görünmektedir. Şaşırır.  Günlerdir boğazından sıcak yemek geçmeyen kadın çorbayı şapırdata şapırdata bir solukta içiverir. Karnı doyunca  çocukluğundaki yatağı hayal eder. Birden yanında tertemiz çarşaflı, pofuduk yastıklı, yumuşacık yorganlı bir yatak beliriverir. Kadın iyice şaşırır ama o kadar yorgundur ki sorgulamaz. Yorganın içine giriverir.

Masalın bundan sonrası ibretlik... 

Kadın başını pofuduk yastığa koyup, sıcacık yorganın içine girdiğinde yüreğini vesvese kaplar. Der ki... "Bu yaşıma kadar felek hiç yüzüme gülmedi. Bu gece ne hayal ettiysem gerçekleşti. Yoksa bu kötü ruhların bir oyunu mu? Ya şimdi bir kurt çıkarsa... Ya o kurt beni yutarsa!!" Eveet... Sahiden bir kurt çıkar. Kadını huuup diye yutar.

Ne zaman umutsuzluğa kapılsam bu masalı aklıma getiririm. 

Baktım ki İstanbul Film Festivali'nin 35. sine gitme ihtimalim yok gibi... Kötü bir şey düşünür müyüm? Hemen sahile indim. Kumsalda hem yürüdüm hem film festivaline gideceğimi hayal ettim.  Dört küçük taşı dört film niyetine cebime atıverdim. Birden iş programımda değişti. Bir günüm bana kalıverdi. İstanbul'a gittim. Arka arkaya dört film seyrettim:) 

Mecburiyet

"Ben böyleyim işte."dedi.  "Ben garip bir kadınım. 

Benimle ahbaplık etmek isterseniz birçok şeylere tahammüle mecbur kalacaksınız."

sabahattin ali / kürk mantolu madonna

Gene Bir Rüya Gördüm...

Rüyamda... Hayırdır inşallah... Büyük bir dağın eteğindeki minicik kulübede yaşıyordum. Dağ o kadar kocamandı ki, kulübem  dağın gölgesinde kalıyordu. Güneşin ışıkları dağın zirvesini aşamıyor, yaşadığım yeri ısıtıp aydınlatamıyordu. Yapraklar yeşeremiyor, çiçekler açamıyordu. Geceleri kurtlar uluyor, taşlar topraklar yuvarlanıyordu. Bu dağdan nasıl kurtulacağımı bilemiyordum. Her geçen gün daha fazla dehşete kapılıyordum. Dayanamadım, bir bilge kadının yanına gittim. Olanı biteni heyecanla anlattım. Kulûbeme geri dönmemi, dağdan kurtulmak için bildiğim tüm kötü sözlerle dağa seslenmemi söyledi. Böylece dağ korkacak, kulûbemden uzağa kaçacaktı. Hey! Bunu ben daha önce niye düşünmemiştim? Yüreğim sevinçle genişledi. Hemen eve döndüm. Dağın karşısına geçtim. Bildiğim kötü sözleri öfkeyle bağırarak, günlerce, haftalarca dağa söyledim. Dağ kılını kıpırdatıp bir milim bile geri çekilmedi.

Başka bir bilgeye danışmaya karar verdim. İkinci bilge kadın anlattıklarımı sabırla dinledi. Dudaklarını titretip hafifçe gülümsedi. "Koskoca dağ kötü sözlerden etkilenir mi?" dedi. Tersini yapmalıymışım. Güzel lakırdılar etmemi, hoş şarkılar söyleyip dağın yüreğine etki etmemi tavsiye etti. Haftalarca bildiğim en güzel sözlerle dağa seslendim.  Şarkılar söyleyerek geri çekilmesini rica ettim. Hiçbir şey değişmedi. Dağ bir adım bile öteye gitmedi.

Yüreğimde yenilginin acısı yollandım üçüncü bilge kadına... Dedim ki, "Bir halden bilinmeze düştüm. Al bütün varımı yoğumu. Bir tavsiye ver yapayım. Dağ anlasın güneşsiz kalmanın ne yaman şey olduğunu!" Bilge kadın düşündü... düşündü... "Kötü sözle olmamış. İyi sözle olmamış. O halde dans etmelisin. Öyle dans etmelisin ki, dağı hareket ettirmelisin." dedi. Gözlerimi koca koca açtım. Bilge kadına tüm merakımla baktım.  "Şimdi Kulûbene git. Sevdiğin eşyaları sırt çantana koy. Dağın karşısına geç. Gözlerini kapa. Bir adım ileri, üç adım geri giderek dağın geri çekildiğini hissedene kadar dans et. Sonra gözlerini açıp olduğun yere yeni bir kulûbe inşa et." dedi. 

Eve döndüm. Sevdiğim eşyalarımı sırt çantama yükledim. Dağın karşısına geçtim. Gözlerimi kapadım. Bilge kadının söylediğini aynen uyguladım. Bir adım ileri üç adım geri dans etmeye başladım. Dans ettim. Ettim... Ettim... Gözlerimi açtım ki o ne? Dağ sahiden geri çekilmemiş mi? Nasıl sevindim anlatamam. Hemen yeni kulûbemin inşasına başladım. Artık dağın gölgesinde değildim. İnanamıyordum. Dağın gölgesinden kurtulmayı  başarabilmiştim:)

Adı HOWL Olan Filmlere Devam...

Afişinin içinden tren geçiyor diye dün gece seyrettiğim HOWL adlı  film umduğum gibi çıkmadı. Hüsrana uğradığımı söylemeliyim. Howl'la ilgilenirken, başka bir HOWL adlı filmin afişine denk gelmiştim.  Niye bilmiyorum, aklıma takıldı bu film. Bu gece seyredeceğim.

Tren Gelir Hoş Gelir:)

 



İçinden tren geçen her şeyi severim.  Bu filmin posterine tav oldum. Hem  içinden tren geçiyor hem korku filmi...  Hımm... Seyredeyim bari. Du bi:)

Ve Ölüm Ve Ağaç Ve Ben

 

Ölüm geliyor aklıma birden ölüm

Bir ağacın gövdesine sarılıyorum.

 

 

Cemal Süreya

Durmak... 1

Bazan kutsanmak için

Yapmam gereken tek şey

Olduğum yerde durmaktır.

Mary Oliver

Rüyamda... Hayırdır İnşallah! Güya Bir Kuşmuşum...

Rüyamda... Hayırdır inşallah...

Güya bir kuşmuşum.  Güya  öyle değerli, öyle nadir bulunan bir kuşmuşum ki, öttüğüm zaman insanları büyülüyormuşum.  Benim gibi bir kuşu yakalamak çok ama çook meşakkatliymiş. Olmaz diye bir şey yok. Mahir bir avcı beni  tutuvermiş. Satmak için kafese koyuvermiş. Hey! İnanılır gibi değil!  Güya alıcım da belliymiş. Çünkü benim gibi bir kuş bulsun diye, o avcıya uzuuun zaman önce emretmiş. 

Hah işte... Rüyamın bu kadarcığını sadece hissettim. Devamını ise... Resmen bir film gibi uykumda seyrettim. 

Bakın şimdi... Yakalanıp kafese konduğum an var ya... O andan sonra nasıl sus pus oluyorum anlatamam. 

Avcı benim ne cins bir kuş olduğumu biliyor. Güya  hemcinslerim kafese girse dahi ötüyor. Beyhude gayret! Ben ise ne etse ötmüyorum. Öylece uslu uslu susuyorum. Kafesi sallıyor. Gözlerimin içine bakarak öfkeli lakırtılar ediyor. Başımı tüylerimin içine gömüyorum. Kıpırdamadan sessizce duruyorum. Avcı vazgeçmiyor. Beni kafes içinde alıcıya götürüyor.  Alıcı nasıl seviniyor anlatamam. Tatlı tatlı gülümsüyor. Elini uzatıyor. Avucunun içinde beni kafesten çıkarıyor. Sadece onun duyacağı bir sesle, içli içli, yanık yanık ötmeye başlıyorum. Gözlerini kapatarak, ötüşümü tüm kalbiyle dinliyor. Dinliyor... Dinliyor. Dinlerken pencereye doğru yürüyor. Hiç tereddüt etmeden beni salıveriyor. Çığlık atarak uçuyorum.  Gökyüzünün mavililiklerinde kaybolup gidiyorum. 

Acaba  kulağına ne söylüyorum? Aaa!.. Rüya bu! Elbette bilmiyorum:)

Korku

 

Yağmuru seviyorum diyorsun

Yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun

Güneşi seviyorum diyorsun

Güneş açınca gölgeye kaçıyorsun

Rüzgarı seviyorum diyorsun

Rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun

İşte, beni sevdiğini söylediğinde

Bunun için korkuyorum...

Anonim