17 Nisan 2016 Pazar

Durmak...2

Durup köşe başında deliksiz dinlensem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem


Attila İlhan/Ben Sana Mecburum

7 yorum:

  1. İnsan bir nebze durması gerek. Durup da "Ben nereye gidiyorum?" diye kendisine sorması gerek. Geçen zaman değil, yaşadığımız bir ömür. Durup durup niçin nefes aldığımızı insanın bilmesi gerek.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısınız Profösör. Arada durmak iyidir.

      Sil
  2. Atilla ilhan çok iyi yazmış.Arada durmayı anlatan en iyi şair...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Attila İlhan'ın şiirleri kadar romanlarını da severim Yağmur Tozu. Şiirleri ise uçurur beni.
      Dehşet etkiler. Öyle böyle değil.

      Sil
  3. Durmaktan ziyade durabilmek zor. Desteksiz yere kapaklanırız mesela. Her duraksadığımızda bizi düşmekten koruyan bir destek...
    Gülücüklü Kal...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Talha, Attila İlhan'ın iki dizesi yetmedi. Du bi... Şiirin tamamını alayım. Hepsi olsun Hayal Kahvem'de.

      BEN SANA MECBURUM
      Ben sana mecburum bilemezsin
      Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
      Büyüdükçe büyüyor gözlerin
      Ben sana mecburum bilemezsin
      İçimi seninle ısıtıyorum.

      Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
      Bu şehir o eski İstanbul mudur
      Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
      Sokak lambaları birden yanıyor
      Kaldırımlarda yağmur kokusu
      Ben sana mecburum sen yoksun.

      Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
      İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
      Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
      Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
      Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
      Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
      Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

      Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
      Eski zamanlardan bir cuma çalıyor
      Durup köşe başında deliksiz dinlesem
      Sana kullanılmamış bir gök getirsem
      Haftalar ellerimde ufalanıyor
      Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
      Ben sana mecburum sen yoksun.

      Belki haziran da mavi benekli çocuksun
      Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
      Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
      Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
      Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
      Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
      Kötü rüzgar saçlarını götürüyor

      Ne vakit bir yaşamak düşünsem
      Bu kurtlar sofrasında belki zor
      Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
      Ne vakit bir yaşamak düşünsem
      Sus deyip adınla başlıyorum
      İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
      Hayır başka türlü olmayacak
      Ben sana mecburum bilemezsin.

      ATTİLA İLHAN

      Sil
  4. Bedenin durması değil de, kafanın içindekileri durdurabilmek önemli olan bence.

    YanıtlaSil