27 Ekim 2022 Perşembe

"Koruyun Beni Hayallerimin, Düşlerimin Yettiği Yerden"


 "Koruyun beni benden başkalarının gözleri
Koruyun beni aklımın derinliklerinden
Koruyun beni hayallerimin, düşlerimin yettiği yerden
Geri çağırın beni başkalarının arasına. Kalabalıkta kaynayıp gideyim,
korunup saklanayım kendi kalabalıklığımın cehenneminden.
Sonsuza kadar yum gözlerini alnımın ortasındaki nazar
Yüreğim dile getirmesin senin gördüklerini!
Başkalarının gözleriyle yetineyim.
Ben dahi kendime yabancı gibi yaşayıp öleyim."

Murathan Mungan / Geyikler Lanetler oyunundan 


"Şimdi biz buradayız ya, karşılıklı oturuyoruz. Kahvelerimizi hüpletiyoruz. Biliyor musun, biz buradan gidince burası... nasıl söylesem...  hooop...  yok oluyormuş gibi geliyor." dedim arkadaşıma. 

Gözlerini tepsi kadar açtı.  Hayret ederek gözlerimin ta derinine baktı.

Gülümsedim. Konuşmama duraksamadan devam ettim.  

"Örnekse, diyelim ki arabamla yola çıktım. Dikiz aynasından arkaya bakıyorum,tamam mı? Aynada kaybolan görüntülerin   artık var olmadığını hayal ediyorum.  Evler, yollar, ağaçlar, dağlar falan... her şey... her yer...  yok oluyor." dedim.

"Peki insanlar?" dedi. 

"İnsanlar da yok oluyor. Ben görüyorsam varlar. Ben görmüyorsam yoklar. Sana da öyle gelmiyor mu?" diye sordum. 

Tereddüt etmeden cevap verdi. "Hayır. Hiç düşünmedim ama ben görmesem bile her şey yerli yerinde duruyor diye düşünürüm. Nitekim duruyor zaten." dedi. 

Huzursuzca yerinde kıpırdadı. "Şimdi benimle birliktesin. Biraz sonra beni eve bırakacaksın. Yoluna devam edeceksin. Görüntü alanından çıkacağım. Eee! Zihninden  silinecek miyim yani?" dedi. 

Sessiz kaldım.  

Endişeli  arkadaş sesiyle; "Tuhafsın!" diye ekledi.  

Silkelendim...  "Yooo... Yok canım. Elbette şaka yaptım." dedim. 

Gerçek hislerimi  söylemedim. 


4 yorum:

  1. Edgar Allen Poe’nun “Kalabalıkların Adamı” adlı öyküsünün epigrafında şu sözleri okuruz: “Ce Grand malheur, de ne pouvoir etre seul” “Yalnız kalamamanın o büyük mutsuzluğu” Yalnızlığın hayal gücünü tetikleyeceği inancı yerleşiktir ve kanıtlarını kitaplarda bulabiliriz. Gelgelelim, Poe’nun öyküsünde olduğu gibi bazılarımız yalnız olmak/olmamak arasında farklılıklar gösterir. Ne yalnız olmak ne de yalnız olmamak gibi bir şey. Birinden alıp ötekine vereceğimiz bir şeyleri birinde toplarken ötekine taşıma süreci. Az çok hepimiz böyleyiz. Her iki ucun aşırılığı dikkat çekici olabiliyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Ruhi, Kalabalıkların Adamı'nı bilmiyorum. Bulup mutlaka ya okuyacağım ya dinleyeceğim. Merak ettim.

      Sil
  2. Ego işte insanlara ne oyunlar oynuyor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ego mu oyunlar oynuyor aklımın derinlikleri mi acaba? Bilmiyorum ki Pelinpembesi. Bilmiyorum. araştırıyorum:))

      Sil