28 Aralık 2013 Cumartesi

Karşılaştığımız Herkes, Biz Beğenelim Beğenmeyelim Bizi icat Eder.


Derse geç kalmıştım. Bütün kabahat benimdi...

Yooo. Esasında evden vakitlice çıkmıştım çıkmasına... Ama... Bak şimdi... Olan biteni anlatacağım. Murat Menteş'in Dublörün Dilamması adlı kitabını metroda okumaya başlamıştım tamam mı? Nasıl hoşuma gitmişti anlatamam... Gözümü kırpmadan okuyordum. Metrodan indim. Vapura bindim. Dublörün Dilemması'nı hevesle okumaya devam ettim.

Kadıköy'den bindiğim vapurdan Kabataş'ta inip okulun servisine yetişeceğime, marş marş Karaköy'e gittim.  Avareyim bir kere... Bu kez tabanvayı Galata'ya vurdum. Of ki off... Eski Ceneviz kokusu... dar sokaklar, arnavut kaldırımlar,  ahşap evler... Kendimi kaybettim gene. Büyükannemin, soğuğa yiğitlik geçmez, sözünü ıskaladım. Galata Kulesi'nin dizlerinin dibindeki bir kafenin bahçe sandalyesine kuruldum. Film gibi bir kitaptı okuduğum. Tüm merakımla okuyordum. Hava var ya... Nasıl soğuktu anlatamam. Buz  buz... Dayak yemekle soğuktan donmak arasında harbiden bir benzerlik var. İkisi de insanın uykusunu getiriyor.  Zaman su gibi akmış gitmiş... Resmen ayakta uyumuşum.  

Okula vardığımda... Asansöre binmedim.  Üçer beşer atlayarak  merdivenleri tırmandım. Sınıfın kapısı kapalıydı. Nefeslenmek için bekledim. Kapıyı usulca açtım. İçeriye girdim. Kimseciklere bakmadan en arkadaki boş sıralardan birine oturdum. Hoca ders anlatıyordu. Başımı usulca kaldırdım. O ne? Beyaz tahtanın önünde konuşan kişi... Murat Menteş'ti... Nasıl anlatsam vaziyetimi bilmiyorum. Tek kelimeyle afallamıştım.  Okuduğum kitabın yazarıydı.Tesadüfün iğne deliğiydi bu! Haddizatında Gerilla Pazarlama ya da Zor Müşteriyle Başa Çıkma derslerinden birinde olmalıydım. Neydi bu olan biten? Anlaşılan yanlış  sınıfa girmiştim. Bir kitapta okumuştum.  İnsan aptal durumuna düşmekten kurtulmanın garantisini sesini kesmekte aramalıymış... Öyle yaptım. Hem de ne biçim...  XIX. yüzyıldan kalma bir sessizlik...  Aynı anda pırıl pırıl şaşkınlıkla etrafıma bakındım. Kimsecikleri tanımıyordum. İyi ama...  Murat Menteş o  kadar hoş şeyler anlatıyordu ki, kimim, neredeyim, o sınıfta ne yapıyorum tamamiyle unuttum.  Murat Menteş'in anlattıklarını Akbabanın Üç Günü adlı  filmdeki  Faye Dunaway'in Robert Redford'u dinlediği gibi dinliyordum.  

Mola verildi.  Yanımda oturan kız, bu dersin öğrencisi olmadığımı anlamış olmalı ki, saçaklı kirpiklerinin arasından, saldırıya hazır bir kedinin gülünç fakat esrarlı fiyakasını yansıtan  sivri biber yeşili gözleriyle baktı.  İri kıyım bedenini bana doğru uzattı. Dudaklarını yaya yaya  "Besbelli yanlış sınıftasınız." dedi. Allah'ım sesi nasıl da Titanik'in enkazından çıkarılmış bir kemanınki gibiydi. Elimde olmadan yanaklarım kızardı. Kızardığımın fark edildiğini hissedince, beni acımtrak bir utanma aldı.

Hayatta başarılı olmanın iki yolu olduğu söylenir. Bir...  Şanslı olmak. İki...  Hile yapmak. Bense dayanıklı olmayı tercih edenlerdenim. Çünkü dayanıklı olmak kadar kışkırtıcı hiçbir şey yoktur. Bu yüzden, Intolerance Attention Deficit Hyper Disorder  denen hastalığa yakalanmayı hep istemişimdir. Ne yazık ki bu hastalığa sonradan yakalanılmıyor, bu hastalıkla doğuluyor. O da 10 milyonda 1. Hasta hiçbir acıyı hissetmiyor.  Parmakları kesilse, bacakları kırılsa, kolları yansa, kafası kırılsa, kaşı yarılsa... Ya da iç acıtan aptallığının farkına varılsa.

Doğuştan  Intolerance Attention Deficit Hyper Disorder hastalığından mustaripmişim ayağına yattım yatmasına ama  kıza söyleyecek de  bir şey bulamadım. Ben de saçmasapan  bir şaka yaptım.  "Zayıflamak için ata biniyorum." dedim.  Kız ise "Bu ne demek oluyor şimdi?" demedi. Sivri biber yeşili rengi gözlerini işte bu kadar açtı.  "Aaa! İşe yarıyor mu peki?" dedi.  Gözlerimde kırmızı ışıklar çaktı. Muzip muzip gülümsedim. "Evet, at  yirmi kilo verdi." dedim. 

İnsan sevgisiyle dolu biri değilim. Bu da bir nevi hastalık tabii... Doğuştan gelmiyor. Sonradan icat ediliyor:)

NOT- Yazıdaki bazı cümleleri,  Dublörün Dilemması'ndan aşırdığımı itiraf etmeliyim. Başlığı ise çocuk psikoterapisti Adam Phillips'ten  aşırdım elbette...  Bu aşırma huyum da, sonradan mı icat edildi ne:)

16 yorum:

  1. Murat Menteş demek ha :) böyle şanslar bi bana mı vurmaz. Çok sevindim adına gerçekten :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet Küçük Yazı Satıcısı, Murat Menteş:) Çok ballıyım:))

      Murat Menteş'in Yeni Şafak'taki köşe yazılarına da bayılırdım. Sonra işine son verdiler ya...
      Nasıl üzülmüştüm anlatamam. Bir daha o gazeteye bakmak istemedim.
      Duruşunu, yazılarılarını sevdiğim, inandığım bir yazar.
      Hep yazmasını dilerim:)

      Sil
    2. Ben onu çok geç tanıdım, müptelası bir arkadaşım vardı onun sayesinde. Okuduktan sonra anladım neden bu kadar sevdiğini. Afilli Filintalar'da onu takip ederdik ama şimdilerde orda yazmıyor galiba.
      Yeni Şafak'ta da yazdığını yeni öğrendim.
      Kalemi elinden düşmesin :)

      Sil
    3. Murat Menteş'in köşe yazıları çok güzeldi. İlgiyle takip ederdim. Kullandığı kelimeleri, hayata bakışını, insancıl yaklaşımını, okuru zenginleştiren anlatımını severdim. Umarım tekrar yazacak bir mecra bulur.

      Duanıza amin diyelim Küçük Yazı Satıcısı:)

      Sil
  2. Aslinda ne güzel bir tesadüf olmus,yalniz ben anlamadim kiz sizin yanlis ögrenci oldugunuzu nerden anladi!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hımm? Güzel soru Bir Terazi Kızı...

      Harbiden nerden anladı acaba:)

      Sil
  3. hayal kahvem menteş 'in '' ruhi mücerret' ini de okuyun mutlaka . dilemma kadar tat vermese de yine psikoabsürd bir tarzda devam ediyor. oda yetmez tabi ! :) menteş'in kankası alper canıgüz' ü de okumalısınız. sizin gibi hayal dünyasına level attırmış biri olarak ilginizi çekecektir. eminim yani bundan :)

    YanıtlaSil
  4. Alper Kamu mu? Ne diyorsunuz siz Delal, hastasıyım:)

    Hayal dünyasına level attırmış biri mi? Ben mi? Beeeen! Şaka mı:)

    YanıtlaSil
  5. evet Alper Kamu :)) e hastası olmanız çok çok normal zaten olmamanız garip olurdu hayal kahvem :)
    yok vallahi şaka değil bizzat gerçeğin kendisi :))

    YanıtlaSil
  6. Murat Menteş hiç okumadım henüz. Sanırım çok şey kaçırıyorum :)

    YanıtlaSil
  7. güzel betimlemeleri olan bir yazı olmuş.

    YanıtlaSil
  8. Acayip keyif aldım yazınızı okurken, yazının sonunda gülümsettiniz beni :)

    YanıtlaSil
  9. sana bi ödül verdim kaçaaaaak :)

    YanıtlaSil
  10. keyifli bi yazıydı. :)
    ama şu hastalık konusundan emin değilim. yani hiçbir şey hissedememek çok kötü olmalı. ne bileyim, yaşam için hissetmen gerek bence. hayattan bir tad almak için, acı veya tatlı fark etmez. velhasılı kelam hissetmek güzeldir, yerin dibine girsen bile. :)))

    YanıtlaSil
  11. Vayy yanlışlıkla kitabını okuduğun yazarın sınıfına girmek....
    Şans bu olmalı :)

    YanıtlaSil