Babama yıllar önce demans teşhisi kondu. Demans, özellikle hafıza ve düşünme yeteneğini, dil ve konuşma merkezini etkiliyor. Son aylarda demansı oldukça yoğun yaşamaya başladı. Zihni çoğunlukla epeyce dumanlı oluyor. Eğer denk gelebilirsek, kimi zaman birazcık netleşebiliyor.
Ziyarete gelenlere, "Bil bakalım ben kimim?" sorusunu babama sormamalarını, direk kendilerini tanıtarak söze başlamalarını rica ediyoruz. İnsanın çocuklarını, kardeşlerini, sevdiklerini tanıyamıyor olması acı verici. Ve elden bir şey gelmiyor.
Bugün ziyaretine gittiğimde, mutfaktan üç mandalina kapıp, babamın yatağının karşısında durdum. Jonglörlük yapıp, mandalinaları çevirmeye başladım. "Babaaa, bak ben ne yapıyorum." diye seslendim. Döndürmeye devam ettim. Babam gözlerini açtı. Bana baktı.
Heyoo! Bu hareketler dikkatini çekti. Bir süre beni seyretti. Sonra var ya... İnanılır gibi değil. Babam önce gülümsedi. Sonra kıkırdayarak güldü.
Yüreğim sevinçten hop ederek, taaa aya kadar gitti geldi.
Aaa! Durur muyum, hemencik devam ettim.
-Hey babiş hatırlıyor musun, sen sirkte çalışırdın. Böyle top çevirmeyi bana sen öğretmiştin, dedim.
Dur durak bilmez bünyemi engelleyemedim. Heyecan içinde anlatmaya devam ettim:
- Babaaa... Babaaa.. Ben ip üstünde yürüyordum. Sen de, aman dikkatli ol kızım, diyordun, hatırlıyor musun babam, dedim.
Aklıma bir şey geldi. Hemen telefonumu aldım. Babamın yanı başına geldim. Yukarıdaki fotoğrafı babama gösterdim. Babam fotoğrafa baktı.
- İşte bak babiş, ip üstünde yürüyorum, bak.. bak... dedim. Hatırladın mı baba, diye sormaya devam ettim. Babam, başını hafifçe aşağıya yukarıya salladı. Sonraa... Elimi tutup... Elimi tuttu... Evet... Evet... Elimi tuttu... Vee... Elimi tutup;
- Benim kara kızım, dedi.
Evren, çiçek açmış parklarda oynayan çocukların kahkahasıyla şenlendi.
Gökyüzü, rengarenk kuşların neşeli kanat çırpınışlarıyla doldu.
Nasıl sevindim anlatamam. Dünyalar benim oldu.
Gizli Not- Fotoğrafı instagramdan kopyalamıştım. Kim çekti bu fotoğrafı, maalesef yazmamışım.
Sevinç bana da bulaştı sanki... Yazı okurken ısıtmıştı içimi zira!
YanıtlaSilburaneros, sevinç bulaştıysa var ya, sevinçten ip üstünde zıplarım:)
Sil