Kahve Molası - Yağmuru Dansa Kaldırdım...

  Biriniz bir kaç yıldız taksın gökyüzüne,
Biriniz çay hazırlasın,
Biriniz akşam olsun.
İçinizde atların öldüğü müzik susunca,
Biriniz çocukluğuna sarılıp kuyuya insin.
Biriniz onun uzattığı şiiri okusun,
Ağlamak gerekiyorsa biriniz ağlasın.
Biriniz akşam olsun yeniden.
Biriniz yağmuru dansa kaldırsın...

Mevlana İdris Zengin

Bakınız… İşte tam buraya yazıyorum… Ben ahmağın biriyim…

Biliyorsun günlerdir sıcak havaya ağıt yakıyor, sonbahara, soğuğa, kışa, kara, rüzgâra, yağmura güzellemeler yapıyordum ya... Dün ofise geliyordum, tamam mı? Ana yola değil de orman yoluna sapmıştım. Baktım, yağmur yağmaya başlamadı mı birden? Ah, hem de ahmak ıslatan cinsten!..  Çarpıldım bu büyüleyici manzaraya. Sanki yaz mevsiminde değilmişik... Sanki sonbaharmışık... Sanki yeşilmişik... Sazmışık. Anlatabiliyor muyum? Ben iflah ve ıslâh olmaz bir yağmursever biriyim. Yook.. Yapamam… Asla kıyamam.. Arabada kalamam ki bu durumda… Bunu bir işaret farzederim. Eğer inmezsem arabadan, yağmura saygısızlık ederim. Zaten kimsecikler yoktu. Sessizdi ortalık. Sütliman... Sadece hüzünlü yağmur sesi, efkârlı yaprak hışırtılarını duyuruyordu toprağa... O kadar hoş bir melodi yayılıyordu ki doğaya... O mahur beste çalıyordu, müjganla ben ağlaşıyorduk adeta... Ne yaptım biliyor musun? Hemen arabamdan indim. İri yağmur damlaları yüreğimin pırpırını çoştura coştura, ıslattı beni tepeden tırnağa... Sanki yüzüyordu saçlarım... Yüzüyordu nefesim... Sanki yağmur tutmuştu ellerimden...  "Ağlamak gerekiyorsa biriniz ağlasın... Biriniz akşam olsun yeniden..." diye avazım çıktığı kadar bağırdım... Ben... Ben ise... Dün... Çok özlemiştim ya...  Dayanamadım... Yağmuru dansa kaldırdım!