Korona sebebiyle evde kal günlerinde, başrollerinde Marlon Brando, Al Pacino, Robert De Niro ve daha pek çok oyuncunun yer aldığı, vizyona girdiği 1972 yılında pek çok dalda Oscar alan, yazar Mario Puzo'nun aynı adlı romanından Ford Coppola yönetmenliğinde beyaz perdeye uyarlanmış The Godfather üçlemesini seyrettim.
Godfather'ı hevesle seyretme nedenim,
güç, iktidar, sadakat, acımasızlık dolu mafya vaziyetleri, göçmenlik zorlukları veya muhteşem oyuncular, şahane müzikler, harikulade görüntüler değildi.
Üçlemenin özellikle ilk filmindeki, kalabalık düğünler, kalabalık eğlenceler, kalabalık cenaze törenleri, insanların dip dibe, yan yana, nefes nefese aynı masa etrafında toplaşıp bazan bağıra çağıra, bazan seve okşaya, bazan ağlaya sızlaya, beraberce, omuz omuza, yemek yiyip içmeleri, acı ya da sevinci paylaşmaları, birbirlerine temas ederek muhabbet etmeleriydi.
Gene kalabalıklar halinde bir araya geleceğiz diye hayal ettim. Sevindim.
Bu seriyi çok severim. Biz de tez zamanda kalabalıklarımıza mutlulukla kavuşalım inşallah.
YanıtlaSil10 sene önce seyretmiştim ben de seriyi.. netflixte görünce tekrar seyrettim.. halen samimiyetin yerinde olduğunu görünce tekrar sevindim.. bayağı da unutulmuş sahneler.. sanki yeniden izler gibi oldum.. güzel günlere..
YanıtlaSil