Nermin Yıldırım'ı geç keşfettim. Geçen yıl.
O kadar sevdim ki, kitaplarını ardı ardına okudum.
Bir kadın yazarın leziz, akıcı, merak kışkırtan romanlarını okumak, kadın duygularını, görüşlerini, hikayelerini, kadının anlattıklarından izlemek, nasıl anlatsam, kendimi kabul, kendimle bağlantı ihtiyaçlarımı karşılıyor.
Kendimi merkezimde, yenilenmiş, iyimser hissediyorum. Nermin Yıldırım'ın romanlarını seviyorum.
Şimdi durup duruken nereden çıkardın bu güzellemeyi, diye soracak olursanız, yeni kitabı çıkmış. EV. Kitabın kapağını görünce dedim ki, ben bu ipi bir yerden hatırlıyorum. Bakar mısınız, Nermin Yıldırım'ın kitaplarının kaplarına. İp kitaptan kitaba dolanıyor. Ben de onlara:)
- Dokunmadan (2017)
- Unutma Dersleri (2015)
- Saklı Bahçeler Haritası (2013)
- Rüyalar Anlatılmaz (2012)
- Unutma Beni Apartmanı (2011)
Başlık/ Yüksek Sadakat şarkı sözü
karantinanın en başında kitap okuyamadığım dönemde n. yıldırım'ın kitaplarını dinledim sesli olarak. hafif, uçucu, insanı yormayan, ama çok bir şey de katmayan, merak uyandıran ama kitabı kapatınca kaybolup giden romanlar.. zaten bu kadar seri üretimde daha derinlikli bir şeyler beklemek hata olur :)
YanıtlaSil