Sigorta acentesiyim. Evlerimizde bilgisayarlarımızı kurduk, nasibimizin peşinde koşturmaya oturduğumuz yerden devam ediyoruz. İnternet bizim için büyük nimet. Zaten uzun zamandır kağıt sarf etmemek niyetiyle poliçeleri mail ya da whatsup mesaj olarak sigortalılarımıza gönderiyorduk. Kredi kartı ya da havaleyle prim borçlarını ödüyorlardı. Durmak yok. Aynen devam ediyoruz.
Lakin yakın çevremde pek çok esnaf dükkanını kapattı. Madem biz tezgahımızı kurabildik ve şimdilik çalıştırabiliyoruz, o halde ihtiyacı olanı görme vakti, dedim. Dayanışmaya girişmeye niyetlendim. Nereden başlayabilirim?
Bizim mahallede sürekli gittiğim kuaför vardı. Yıllardır giderim. Elemanlarını tanırım. Sahibesi ve iki elemanı hem işinin ehli hem güler yüzlüdür. Muhabbetimiz şahaneydi. Hayattan konuşurduk. Aile sorunlarından konuşurduk. Babaların hep geçici iş bulduğu, annelerin genç yaşta çok çocuk doğurduğu, çok istedikleri halde okuyamayan, nasiplerini parmak uçlarından çıkaran gencecik, fidan gibi kızlar... Biri gider... Biri gelir...
Bugün bizim mahallenin o minik kuaför salonu geldi aklıma. Dükkan kapanınca, nasıl, ne zamana kadar çalışanlarına maaş verebilir ki? İki elemanın maaşı, sigortası, kirası, elektrik, su, doğal gaz ve diğer giderleri... Mümkün değil. Biliyorum işi ancak döndürüyordu çünkü... Çalışan kızlardan birinin babası hasta, işsiz. Anne evdeki üç çocuğuna bakıyor. Kuaförde çalışan büyük kız evin direği... Ona ulaşsam... Burs tadında, yarım elma gönül alma yardımcı olsam mesela... Umut versem...
Gün dayanışma günü desem... Geçecek bugünler desem... Şair sözü söylesem... Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak, desem. Unutma aynı gökyüzü altında bir direniştir yaşamak, diye devam etsem... Mesela... Du bi...
Günlerdir benzer şeyler düşünüyorum. Günlük/haftalık ücret ile çalışan birçok kişi şu anda işsiz ve parasız kalma tehlikesi ile karşı karşıya. Bir çare, bir çözüm bulmalı ama nasıl?
YanıtlaSilBencede gün dayanışma günü bu güzel düşünceniz için teşekkür ederim
YanıtlaSilEvet, lafla değil dayanışma harekete geçmekle olur, bana ilham verdiniz
YanıtlaSilDün bir arkadaş bahsediyordu nette kuaförü aramış internetimi ödeyemedim ödeyebilirmisin demiş. O da ödemiş. Güzel bir dayanışma sergilemişler.
YanıtlaSilÇok güzel düşünce. İnşallah herkeste böyle düşünceler oluşur.
YanıtlaSilAh sürekli aklımdan geçen bu benim de. Ama içe dönük bi insanım, gidip insanlarla bi şeyleri organize etmeye, ya da elimden geldiğince kendim bi şeyler yapmaya çekiniyorum. Bi de yardım edeyim derken insanların kalbini kırarım diye, bahşiş bırakırken filan bile korka korka bırakırım hala, bilmiyorum bu işin adabını. Yakın zamana kadar yardım/burs alan hep ben olurdum.... Ama destek olmamız lazım birbirimize, hep bu var aklımda. Sayenizde tekrar bi enerji doğdu içimde, çekingenim deyip oturmanın sırası değil. Burdaki organizasyonları bi kurcalayacağım. Bi de işten çıkarılan tanıdıklarım var. Bakayım onlarla ilgili bi şey vardı aklımda...
YanıtlaSilBir çok şirket %60 zaman %60 maaş uygulamasına geçiyor burada da :/ nasıl olacak bilmiyorum ama ben de yine de şükür, yine de elimizden gelen yardımı yapmalıyız diyorum. Fakat sosyal mesafeyle bu işler çok zor, mesela kıyafet ve oyuncak yardımı yapmak istiyorum birilerine ama çekiniyorum ya içinde bizden onlara virüsler de giderse... En güzeli sizin yaptığınız gibi online, burs imkanı evet!
YanıtlaSil