Mutluluk Nedir?

 

Kalpten kalbe yol olduğuna inanır mısın? Ben inanıyorum. İnanıyorum inan ki! Bak şimdi. Geçen yıl  sonbahardı. İstanbul'da kitapçıda dolanıyordum. Kitapların kimini elime alıyor, kimine dokunmadan sadece bakıyordum. Bir ara Erkekler Cennetinde Son Tango adlı bir  kitapla göz göze geldim.  Kitabı elime aldım. Yazarı Halil Gökhan'dı. Kitabın ismini de kapağını da sevmiştim. Sonra kitabın ilk sayfasını açmıştım. Kitap "Kitabın sonunu kimseye söyleme! Eğer söylemezsen kitap sana büyük iyilik yapacak... Öncelikle başkalarının bilmemesi gereken, sadece senin bilebileceğin şeyleri söylemediğin için seni koruyacak." diye bir paragrafla başlıyordu. Oyunlar hoşuma gider ya... Bu cümleler sanki yazar okuruyla oyun oynamak istiyormuş hissi vermişti. Ne yalan söyleyeyim bu durum hoşuma gitmişti. Şöyle bir dalgalandırmıştım kitabın sayfalarını. Ortasını açıp iyice bir koklamıştım. Memleketimin genç bir yazarının anadilimde yazılmış bir kitabıydı. Sevinerek satın almıştım. Hatta  bu kitapla ilgili düşüncelerimi Hayal Kahvem'e yazmıştım. İşte.burada. Şunu tüm içtenliğimle söylemeliyim. Ben yazarı dinledim. Kitabın sonunu kimseye söylemedim. Arada aklıma geliyordu doğrusu... O günden bu güne kitabın sonunu kimseye söylemedim ya, kitap bana iyilik yapacak mıydı acaba? Aklıma gelip böyle düşündüğüm zaman kendime gülüyordum tabii. Bu düşündüğüm olacak şey miydi Allahaşkına? Daha sonra Halil Gökhan'ın Konuşan Kadın adlı kitabını okumuştum. Bu kitabıyla ilgili Edebi Bilmeceler hazırlayıp Hayal Kahvem'e koymuştum. İşte burada.  Halil Gökhan'ın değişik bir tarzı vardı. Okumak niyetiyle diğer kitaplarını da aramaya girişmiştim. Bulamıyordum ama. Takibindeydim. Sonra Halil Gökhan'ın Yazıyor adında dergi çıkardığını öğrendim. Piyasada satılmıyordu. Abone olunuyordu. Abone oldum. Ve iki sayısı işte elimin altında... Şimdi tüm bunları neden anlatıyorum bil bakalım? Kalpten kalbe yol var yemin edebilirim. Şimdi  söyler misin Halil Gökhan beni nereden bilecek? Hayalciyim ya! Düşünüyorum.  Acaba Hayal Kahvem'i okuyor olabilr mi arada sırada? Yok artık, daha neler? Koskoca yazar işi gücü yok bloglarda dolaşacak da Hayal Kahvem'e  mi bakacak? Mümkün mü böyle bir şey? Bilmiyorum ama... Bak... Bak şimdi neler geldi başıma!..

İşim açısından yılın en debdebeli zamanlarını yaşıyorum. Ha babam de babam koşturuyorum. Dün İstanbul'daydım mesela. Önce bir panel, arkasından çalıştığım şirkette bir toplantı, sonra bir kaç müşterimle alacak verececek muhabbeti, anlayacağın yorgunluktan bitkin vaziyetteydim. Gece eve gitmeden önce ofise uğradım.  Kimse yoktu. Odama geçip koltuğuma serilir vaziyette  oturdum.  Aklımdan Murathan Mungan'ın dizeleri geçiyordu. "Bir yıl daha bitiyor. Düşlerim, tasalarım, yarım kalmış onca şey. Her yıl biraz daha kısalıyor bir öncekinden. Bana mı öyle geliyor? Yoksa daha mı hızlı ilerliyor zaman, insan yaşlanırken?" diye bir şeyler düşünüyordum işte.Yorgundum. Attila İlhan'ın dediği gibi kendimi  dağ başları gibi yalnız hissediyordum. Tam o anda  masamın üzerindeki büyük zarfı farkettim. Kimseden bir şey beklemiyordum. Zarfı isteksizce elime aldım. Usulca açtım. Allahım! Zarfın içinden çıkan iki kitabı görünce inan ki yerimde zıpladım. Hey! Bunlar Halil Gökhan'ın kitapçılarda arayıp bulamadığım Yeni Sevgili ve Yedinci adlı kitapları değil miydi? Üstelik bu kitaplar yazarı tarafından imzalanmamış mıydı? "vildan'a sevgi ve dostlukla" demiş. Altında da Cemal Süreya tadında bir imza atmış. Şaka mı bu? diye fırladım yerimden! Zarfın üzerine baktım. Bil bakalım kimdi gönderen? Halil Gökhan. İyi de Halil Gökhan beni nereden bilsin? Olacak iş miydi yani? Hayal bu ya! Halil Gökhan okudu kitapları için yazdıklarımı belki... Sonra abone oldum Yazıyor adlı dergisine. Bu dergi geliyor ya ofis adresime... Eee... Hayal bu ya... Kalpten kalbe yol var diye inanıyorum ya hani... Yazar kitaplarının izini takip ettiğimi hissediyor. Ayrıca sözünü de dinledim ya... Kimseye kitabının sonunu söylemedim hani... Anladın değil mi? Şimdi ödüllendiriyor işte beni.. Yazarından imzalı kitaplara bayıldığımı anladı. Aradığım iki kitabını imzaladı. Adresime postaladı. Allahım bu  hayalim gerçek olabilir mi? Onu bunu bilmem. Gerçek oldu vallahi. İşte yazarından imzalı iki kitap var elimde! Yorgunluğum, bitkinliğim anında yok oldu gitti. Mutluydum. Mutluluk nedir diye soruyorsun ya bazan bana hani... Mutluluk sevdiğim bir yazarın imzaladığı kitapları şaşırarak elime almak olabilir mi?