Ve Bazan Ve Selvi Boylum Al Yazmalım

Bazan hiçbir şey yapmaz, sessizce otururduk.

Bazan Zaman'ı bütünüyle unutur, "şimdi"nin içine yumuşacık bir yatağa yatar gibi yayılırdım.

Bazan Füsun'un hayallere daldığını yüzünden anlar, onun hayal ettiği ülkeye gitmek ister, ama kendimi, hayatımı, ağırlığımı, masada oturuşumu çok umutsuz bulurdum.

Bazan orada olduğumuzu unutur,  sanki başbaşaymışız gibi kendimden geçer, Füsun'a bütün aşkımı göstererek, uzun uzun, aşkla bakardım.

Bazan, "Hava ne sıcak," derdik. 

Bazan çok uzun bir süre susardık.

Bazan yalnız biz değil, sanki bütün şehir sessizliğe bürünürdü.  

Bazan kapının önünden birisi tek başına ıslıkla eski bir şarkıyı çalarak geçerdi.

Bazan Füsun  üst üste iki gün  aynı kıyafeti giyer, ama bana gene de değişik görünürdü.

 

Bazan uzanıp Füsun'a dokunmamak için kendimi zor tutardım.

Bazan ona "Seni seviyorum!" demek için dayanılmaz bir istek duyar, ama yalnızca çakmağımla sigarasını yakabilirdim.

Derken Boğaz yönünden hafif bir rüzgar eser ve denizin yosun kokusu ve hanımellerinin  bayıltıcı kokusuyla  birlikte, bana Füsun'un saçlarının ve teninin kokusunu, sonra da bu sigaranın dumanının hoş kokusunu taşırdı.

-NOT- 

Cümleler - Orhan Pamuk /Masumiyet Müzesi 

Film Kareleri-  Atıf Yılmaz / Selvi Boylum Al Yazmalım