“Saçları saman sarısı,kirpikleri mavi, kırmızı dolgun dudaklı” diye 1961 de yazdığı “Saman sarısı” şiiri ile ölümsüzleştirdiği kadının adı Vera’dır. Nazım Hikmet’ten otuz yaş küçük, evli ve bir çocuk annesidir. İlk gördüğü andan itibaren aşık olmuştur şair, Vera’ya. Evli ve çocuklu olması umrunda değildir. Vera'yı sürekli aramaktadır. Sonunda muradına erer Nazım Hikmet ve Vera’nın gönlüne girmeyi başarır. Evlenirler.Bundan sonra şiirler Vera için yazılacaktır.
“Seher vaktı habersizce girdi /gara ekspres kar içindeydi /ben paltomun yakasını kaldırmış perondaydım/peronda benden başka da kimseler yoktu/durdu önümde yataklı vagonun pencerelerinden biri/perdesi aralıktıgenç bir kadın uyuyordu alacakaranlıkta alt ranzada/saçları saman sarısı kirpikleri mavi/kırmızı dolgun dudaklarıysa şımarık ve somurtkandı/üst ranzada uyuyanı göremedim/habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres/bilmiyorum nerden gelip nereye gittiğini/baktım arkasındanüst ranzada ben uyuyorum/Varşova’da Biristol Oteli’nde/yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığım yoktu…”
”Vera’nın Resmi” adlı şiiri de şöyledir:
“Kimseler yapamaz senin resmini /Sen kendi resmini kendin de yapamazsın /Bir açılıp bir kapanır kapılar yüreğinde /Senin resmini ben yapacağım.”
Giitiği her ülkeden her şehirden arar Veya’yı şair. Her yerden kartlar yazar sevda dolu... Gönderir Vera’ya usanmadan…
“Selam.Öpüyorum seni.Raya’yı ve tüm dostları.Korkunç hasret içindeyim.Bir an önce, bir an önce dönmek istiyorum,işte bu kadar. Nazım.”
Bazı yolladıkları da sadece dört satırdır. Şöyle:
“Durmadan seni düşünüyorum. / Durmadan seni düşünüyorum. / Durmadan seni düşünüyorum. / Durmadan seni düşünüyorum.
Nazım Hikmet “
Nazım Hikmet en son şiirini gene Vera'ya yazmıştır.
"Gelsene dedi bana / Gülsene dedi bana / Ölsene dedi bana / Geldim / Kaldım / Güldüm / Öldüm."
Nazım Hikmet 3 Haziran 1963 günü memleket hasretiyle ölür. Vera, Şairin ölümünden sonra kimseyle evlenmez bir daha. Vera da 2001 de öldüğünde Moskova'dadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder