Yılın son günlerinde, o yıl yaşadıklarımı şöyle bir düşünmek isterim. Keşke kendi kendime kalabilsem, sevinçlerimi, keyifli anlarımı bir film şeridi gibi gözümün önünden geçirsem derim. Eğer kendimi zorlamasam pek mümkün olamaz ama…Zira yılın bu son günleri, işim açısından en debdebeli günlerdir. Müşterilerimin çoğunun sözleşmeleri yıl sonunda biter. Su uyur lakin rakiplerim uyumazlar. Haklı olarak durmaz oturmazlar, beni bir rahat bırakmazlar.
Ben sinemayı çok severim. Sinemanın hayatı eşsiz kıldığını düşünenlerdenim. Filmlerden öğrendiğim özel taktikleri,iş hayatımda uygularım. Sonra da kimsenin tahmin edemediği bu enteresan film teknikleriyle işlerimi yaparım.
Misal, Quentin Tarantino’nun tüm filmlerini severim. Aklıma geldikçe tekrar tekrar izlerim. Şimdi yıl sonundaki mücadelemde, inanmayacaksınız ama, bir Tarantino filmi olan Kill Bill 2 deki, büyük döğüş ustası Pai Mei den öğrendiğim, “5 dokunuşta ölüm vuruşu tekniği”yle, tek tek rakiplerimi eledim. Bu mühim bir tekniktir. Mesleğimde bu tekniği nasıl uyguladığımı, üzgünüm ama burada açıklamam mümkündeğildir. Bu yıl öğrendiğim “5 dokunuşta ölüm vuruşu” tekniği, bizim meslekte kimse tarafından uygulanmadığı için,rakiplerimi okadar şaşırttı ki ne olduğunu anlayamadı hiçbiri... Bu tekniği uygulayan kişinin, rakibinin kazanması mümkün değildir. Sadece bilip uygulayan kazanır. Rakibinin durumunu görmek isteyenlere Kill Bill2’yi seyretmelerini tavsiye ederim.
Neyse,asıl anlatmak istediğim yıl sonunda yaptığım keyifli anlarımın muhasebesiydi. Ama şimdi değil de sonra yazıma devam edeceğim. Yarın son bir düellom var da… Bu kez niyetimi tam açık etmeyeyim. Rakiplerimden bu yazıları okuyanlar olabilir. Oturur bütün gece filmi seyredip, taktik geliştirebilir. Sadece şu kadar söyleyeyim. Yarın uygulayacağım döğüş tekniği olan film şu parça ile başlıyor:
Bang bang, I shot you down
Bang bang, you hit the ground
Bang bang, that awful sound
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder