Spor Yapmak İyi Bir Şey mi?

Bazen düşünüyorum. Gerçekten bazen düşünürüm. Genelde düşünmeden yaparım da herşeyi. Karar vermek için bir şeye öyle uzun boylu düşünenlerden değilim. Aklıma gelir bir şey. Hoşuma gideceğini düşünüyorsam o an. Tamam. Karar verilmiştir. Yaparım. Sonra nereye gider bu işin sonu demem. Başlarım. İlginçtir uzun sürer başlattıklarım. Şimdiye kadar da sonu kötü biten bir maceram olmadı. Galiba ben şanslı biriyim.

Haydi bakalım!Şimdi nerden geldim ben buralara?Aslında spor konusunda bir yazı yazmaktı niyetim. Şöyle başlayacaktım. Bazen düşünüyorum "Spor yapmak iyi bir şey mi?". Haftada üç gün iş çıkışı spora giderim. Buna gitme denmez aslında sürünerek gitme desek daha uygun olur diye düşünmekteyim. Bütün gün, konuş..konuş..koştur..koştur.. akşam üzeri pilim bitiyor tabi.. İş çıkışı spora gitmek mi? Of,ya! Niye? Niye? Kim demiş spor sağlıklı bir şey diye? Kim söylemiş spor ömür uzatır diye? Yapılmış mı gerçekten bu konuda istatistik? Var mı uzun yaşayan sporcular? Oysa gene şöyle bir düşünüyorum da en uzun yaşayanlar Çinli köylüler. Neden? Fazla hareket etmiyorlar. Eee! O zaman?

Sabah sabah düşünmeye devam ettim gene.. Çevremdeki spor yapan insanları düşündüm. Yaş aldım ya epeyce, bazı insanların sonlarını görebilmem mümkün oldu. Mesela bizim kasabanın çok meşhur bir karate -judo -taekwondo hocası vardı. Hatta büyük oğlum da bir süre devam etmişti onun spor okuluna. Ne oldu adamın sonu? Bıçaklanarak öldürüldü. Yıllarca kendini savunma sanatına emek vereceksin ve döğüş sanatının ustası olacaksın. Sonra kendini savunman gereken bir durumda, yapamayacaksın gereğini ve böyle ironik bir yolla Hakkın rahmetine kavuşacaksın. Nasıl bir durumdur bu böyle?

Gelelim Muhammet Ali Clay'e. Kelebek gibi uçan, arı gibi sokan,bir zamanların en iyi boksörü ünvanlı ağır siklet boks şampiyonuna.Babam çok meraklıydı boks maçlarına ve unutulmaz gösterilerini seyretmek için sıcak yatağımızı bırakıp gece yarıları kalkardık. Gösterileri diyorum çünkü her bir maçı büyük bir olaydı. Büyük sporcu 1984 yılından beri parkinson hastası. Vücutta titreme,denge sorunu, hafıza kaybı gibi sorunları ihtava eden bir hastalık sahibi şimdi efsane sporcu. Şimdi düşünelim bakalım. Ne oldu okadar spor yapmak? Sonu böyle olacağını bileydi yapar mıydı spor Muhammet Ali Clay?

Ya peki vücut geliştirme üzerine spor yapanlar? Kasları geliştirme amacı ile halter yada dumbel kullananlar.. Sistemli beden hareketleri yapan bu sporcular sonunda ne oluyor dersiniz? İğrenç! Bu konuda fazla bir şey konuşmak istemiyorum sadece yukardaki fotoğrafı görüşlerinize sunuyorum. (Fotoğrağı özellikle küçük yükledim:) Şimdi bakın bu adamın ölümü dert değil de ne? Bir kere hangi tabuta sığdıracaksınız ? Mutlaka özel bir tabut yaptırmak gerekir öyle değil mi? Onunla mı uğraşacaksınız? Ya peki götürmek için tabutunu, vinç mi çağıracaksınız? Haydi canım! Uğraştırmayın insanları da bırakın kaslarınızı gergeflemeyi. Kim çıkarmış spor yapmayı bilmem ki!

Şimdi düşündüm de gerçekten sürünerek gidiyorum ben spora.. Mehter marşı gibi. İki adım ileri bir adım geri gidiyor ayaklarım.Haftada iki gün aerobik bir gün plates yapıyorum. Spora başladığımda işkence salonu mu burası diyorum? Ne işim var burada diyorum? Sonra müziğin ritmine kaptırıp kendimi bir başlıyorum savurmaya elimi kolumu, spor yapmaktan zevk almaya başlıyorum. Zaten sevgili Yunanistan göçmeni hocamız "Kaslarınızın acısından zevk alın!" deyip duruyor. Galiba acıları zevk ediniyorum. Spordan sonra ise yenilmedim ya tembelliğe.. Nasıl bir mutluksa o.. Kalbim çılgınca çarpıyor.. Nefes almak kıymete biniyor.. Heyy! Spor yaptım ne güzel uzun yaşayacağım demiyorum da... Hiç aklıma gelmiyor. Hayatımın gelmişini geçmişini boşveriyorum ... Duşumu alıp, kendimi tatlı bir yorgunlukla koltuğa atıyorum. En güzel şey spor sonrası TEMBELLİK! Ah! Tembellik sen ne şahane bir şeysin!