Beni Bekleme Kaptan!

"Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.
Seyir defterini başkası yazsın.
Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman,
Beni o limana çıkaramazsın."



Nazım Hikmet 1957 yılında, memleket özlemiyle yazmış bu mısraları. Kimi zaman İstanbul'da vapurla karşı sahile geçmeye niyetlenmişsem eğer, geciktiysem, vapur kalkmak üzereyse iskeleden, bu dizler düşer aklıma.

Son anda bir zıplama ile atlayıp vapura, İstanbul'u seyrede seyrede geçiyorsam karşı kıyıya, püfür püfür rüzgarın arkadaşlığıya ve denize doya doya... Bu kez Cemal Süreya zamanıdır :

"Fatih Sultan Mehmet gemilerini karadan yürürttü ya,

Deniz kaçkını bir ulusun çocuklarıyız biz ogün bügün."

Bu yazı madem Nazım Hikmet'le başlamış, gene Nazım Hikmet'le bitirilmelidir bugün.

"Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür,
Ve bir oman gibi kardeşcesine. "





Fotoğraf- Numan Serteli'nin fotoğraf arşivinden alınmıştır.