Küçük Bir Öykü Denemesi...Ortodontik Kafesleme...

O’nu gördüğümde durakta okul servisini bekliyordum. Bir an gözüm değdi. Arabayı beklerken bakarsın da çevrene... Bir anda olur ya hani... Aynen öyle. Sırtımı yalayan bir rüzgar hissettim. Garip bir duyguyla kafamı arkaya çevirdim. Bir an denk geldi... Onu gördüm. Esasında özel bir tip değildi. Başka yerde rast gelsem dönüp bakmazdım yani. Bilmiyorum işte. Ne olduğunu anlatabilmem mümkün değil. Yaşanır anlatılmaz denen hadiselerden. Onu gördüğümde yüreğimde bir sevinç hissettim. Bu durumum acayipti. Hiç tanımadığı birini gördüğü için pır pır eder mi yürek? Pır pır etmek ne demek, iki elimi göğsüme bastırmasam sanki yüreğim kanatlanıverecekti. Akrep yelkovanı kovalamasın... Zaman o an dursun istedim... O anda... Tam o anda bakışlarımız denk geldi. Duam kabul edildi, zaman durdu sanki. Eskilerden... Bir bakış baktı… Kalbimi yaktı… Aşkın kemendini boynuma taktı diye bir şarkı vardır ya hani… Aynen öyle olmuştu inan ki. İçimde bir ürperti hissettim. Hipnotize olmuş gibiydim. Gözlerimi ondan ayırmak istiyor, beceremiyordum. Aklıma ve beş duyu organıma ok gibi saplanıvermişti. Birden boş bulundum. Güldüm. Bunu nasıl yaptım bilmiyorum. Gülünce ortodontik kafesine hapsedilen dişlerim göründü tabii. Şehirlerarası bir otobüs geldi. O… Otobüse bindi.... Gitti. Ben.. Ben… Dişlerimdeki ortodontik telleri söktüm. O'nu kalbime kafesledim yemin ederim!