Geçen yıl Pera Müzesi’nde Kolombiyalı ressam Fernando Botero’nun resim sergisi vardı. Ne yazık ki bir türlü denk getirip gidememiştim. Oysa o kadar görmek istiyordum ki. Bana göre Botero yüzyılımızın en anarşist kişisidir. Vee.. Ben var ya ben… Botero’nun en büyük destekçisiyim. Niye mi? Biliyorsun, pek çok terör çeşidi var. Günümüzün en önemlil terör çeşitlerinden biri "Kilo terörü"dür bence. Diğer tüm terör çeşitlerini kınadığım gibi, kilo terörünü de nefretle kınıyorum. Bak şimdi... Uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımla karşılaştım sözgelimi... Selam sabah, hoş beşten sonra muhabbetin mecrası ne tarafa kayar? Kilo durumlarına tabii... "Ayy, şekerim kilo mu almışsın ne? Gamzen kaybolmuş yeminlen!" demez mi? Hoppala! Arkadaşım sana ne değil mi? Sana ne? Belki aldırdım gamzelerimi… Sana bu mu dert oldu şimdi? Hem ömrümde benim gamzem falan olmadı ki! İyi de, niye izah ediyorum sana illa ki!! Böyle işte... Eğer benim gibi iştahlı biriysen, hele kilo almaya meyilliysen, bir de üstüne yemek yerken kalori hesabı yapmaktan nefret eden bir bünyeye sahipsen, gören sana da sık sık böyle münasebetsizlik eder. Söyler misin şimdi bu yapılan muamele terör değil de ne? Bu duruma derhal bir son vermeli. En azından karar verip kimseyle kilo muhabbeti etmemeli. Manken bedenlileri değil de şişmanları sanat yapanlar bu durumda tabii ki baştacı edilmeli... İşte Fernando Botero'yu çok severim. Nasıl sevmeyeyim? Sanatçının çizdiği hep şişman figürler. Sadece çizmekle kalsa iyi.. Bir de demiyor mu "Şişman güzeldir," diye.. Ben Fernando Botero demiyeyim de ne diyeyim? Bak, bir kaç resmini koydum Hayal Kahvem'e... Kilo terörü konusunda lütfen beni destekle, e mi? Düşünsene... İsteyen istediği kiloda olsa hayat bayram olmaz mı? Kilo almayayım diye lokmaları boğaza dizmenin gereği var mı? Hem herkes sıska manken gibi olmak zorunda mı? Of ya! Kilo terörü ile mücadele!!! Fernando Botero gibi kiloyu sorun etmeyenleri de her daim destekle! Kilo terörü ile mücadeleye davet demiştim ya... Bu işte:)
nefis bir yazı, her kelimesine, noktasına ,virgülüne kadar katılıyorum :)
YanıtlaSilsevgiler...
yanınızdayım,destekçinizim.kilo terörünü şiddetle kınıyorum.özellikle de kiloluysan anneannen gibi giyin mantığındaki tekstil firmalarını kınıyorum.
YanıtlaSilHahaha :) Kadınlar ve kilo muhabbetleri... Hiç değişmez :) Neyse ki bizim böyle dertlerimiz yok. Mona Lisa süper bu arada. Sevgiler ve hayırlı kandiller sevgili hayal kahvem.
YanıtlaSilCancağızım sen harikasın yaa,bende sana katılıyorum .bende Mona Lisa 'yı çok beğendim.
YanıtlaSil@ okuryazar naneşekeri, desteğiniz için teşekkür ederim:)
YanıtlaSil@ kara kitap, aynen dediğinize katılıyorum.. bu memlekette hep inceler mi var.. tombiklere göre giyim kuşam talep ediyoruz:)
@ otuzundan sonra, desteğiniz içn teşekkür ederim:)
@ mit, büyük bir cesaret göstermiş aramıza girmişsin.. bak incelere söyleyecek sözümüz yok.. ama tombişlere karışmayın sakın.. yoksa "kızgın" deyimlerle bir deneme yazımı tavsiye ederim.. karışmam yani:))
68 kilodan 88 kiloya çıkmış orta yaşlı bir birey olarak bu hususlara canı gönülden katılıyorum.
YanıtlaSilBir söz de Mit'e: Ergenliğimden 34 yaşıma dek 68 ila 70 kilo arasında gezindim. Sonrasında kilo almanın önüne hiçbir şekilde geçemedim. Spor, yürüyüş, diyet, ilaç... Anlayacağın, metabolizma durdu mu, sen koşsan da çare yok. Demem o ki, yaşın tamama ersin, sen de kilo durumlarından muzdarip olabilirsin :))
"Aman Tanrım! Aşkın Güngör siz 20 kilo mu aldınız?
YanıtlaSilBunu nasıl yaparsınız?" desem şimdi "kilo terörü" estirmiş olmaz mıyım? Elbette olurum. O hâlde şöyle demeliyim.. "Sevgili Yazar, keyfinize bakın. Bir dirhem et bin ayıp örter en sevdiğim ata sözümüzdür. Ne mutlu size!" Böyle demeliyim değil mi?
GİZLİ NOT: Aşkın, sahi mi:)) Yaaa. Vah! Vah!:)))
8 kilosunu geri verebildim canım. Ama o kadar. Daha da zorlayınca bünye yataklara düşüyor, mideye kramplar giriyor. Evet, bence de eyvah.
YanıtlaSilYok, eyvah demeyin.. Kilo terörüne girer.. Terörün her türlüsüne hayır:)
YanıtlaSilYiyin ,için keyfinize bakın:)
Senelerimi bu terörle geçirdim. Söylenenler önceleri çok rahatsızlık verirken şimdi aldığım anti-terör eğitimim sayesinde Matrix'in Neo'su gidi mermileri savuşturmayı öğrendim. Ya da o mermiler vücudumu delip geçiyor ama ben farketmiyorum. :S
YanıtlaSilSelam Sinan, ben bunun çözümünü buldum. Böyle lâkırtı edenlerin yüzüne, ama gözlerinin içine bakarak gülüyorum. Gülmek var ya en etkili silah:)
YanıtlaSilBakın şöyle..
"Bana ha.. Kilo almışsın diyorsun ha! Seni şimdi üç kurşunla öldüreceğim!" diyorum. Sonra elimi yumruk yapıp sadece işaret parmağımı ile baş parmağımı doksan derece açıp ona uzatıyorum. Sanki bir tabancaymış da ateşliyormuşum gibi... Sonra..
Kocaman üç kahkaha atıyorum:)
"Hah Hah Hah!"
Hiç beklemiyor benden böyle bir karşılık. Şaşırıp kalıyor anlatabiliyor muyum? Öyle komik bir şekil alıyor ki suratı, ben bu kez gerçekten gülmekten katılıyorum:))