Bazı Kitaplarla Nasıl Mı Denk Geliyorum? Uzun Hikaye!

Doğrusunu söylemek gerekirse, okuduğum kitapların sinema uyarlamalarını seyretmeyi çok ama çook severim. Hatta okuduğum kitapları, farklı yönetmenlerin  çekimleriyle seyredebilsem keşke derim. Bazan  tersi olur. Okumadığım bir öyküye sinemada denk gelirim. Aynen cumartesi günü, Mustafa Kutlu'nun hikayesinden sinemaya uyarlandığını filmi seyrederken öğrendiğim, Uzun Hikaye adlı film gibi. Yalanım yok. Uzun Hikaye'yi severek seyrettim. Şahane bir dönem filmiydi. Memleketim insanlarının acı, tatlı halleri. Çekimler, oyunculuklar, mekan seçimleri, müzikler, sevdiğim insan halleri ve muhabbetleri... Hele bir tren yolu hikayesi olması var ya... Her bir tren sahnesi... İçime lıkır lıkır portakal şurubu gibi bir şey akıttı sanki. Sinema  hayatı eşsiz hissettirir ya hani... Sinemadan çıkınca yüreğimde tatlı bir hoşluk hissettim. Sırf bu güzel sinema hazzı sebebiyle, filmin yönetmeni Osman Sınav'a  helal olsun dedim. Dedim demesine ama... Yüreğimdeki o acayip suçluluk duygusu neydi peki?  Resmen içim içimi yiyiyordu sanki. Aslında yüreğimi kemiren bu duygunun nedeni bal gibi biliyordum. Beğeniyle seyrettiğim filmin, Mustafa Kutlu'nun Uzun Hikaye adlı öyküsünden senaryolaştığını öğrenmiştim ya, hemen eve gelince küçük bir araştırma yapmıştım. 1945 Erzincan doğumlu olan Mustafa Kutlu'nun 22 öykü, 5 deneme- inceleme kitabı vardı. Yuf olsun bana! Ben birini bile okumamıştım. Ne fena! "Neyse, iyi ki bu filmi seyretmişim," dedim kendi kendime. Çünkü Uzun Hikaye adlı film, bende Mustafa Kutlu öyküleri okuma hevesi verdi. Ne güzel!.. Hemen yazarın kitaplarına baktım.  Kitapları kapaklarına göre seçmem elbette ama güzel kapaklı kitapları sevdiğimi itiraf etmeliyim. Mustafa Kutlu'nun kitap kapakları ve hatta kitap isimleri hoşuma gidince, çok sevindim. Çünkü öykülerini de seveceğimi hissettim.  Bazan bazı kitaplarla nasıl denk geliyorsun diye soruyorsun ya hani... Şeyy...  Ne desem? Uzun hikaye diyebilirim belki:)