Sadık Yemni Öyküleriyle Yemek Tarifi 1- Maydanozlu Tavuk Kanadı

MALZEMELER:
4 adet tavuk kanadı
1 demet maydanoz
Yarım fincan dilmlenmiş siyah zeytin

Tuz, karabiber, 3 fesleğen yaprağı

Kendimi tuhaf hissediyordum. Evdeyim esasında. İşten gelmiştim. Mutfaktaydım. Yemek hazırlamalıydım. Saatime baktım. Ev ahalisinin gelmesine yarım saat kalmıştı. Yemek hazırlamak, duş yapmak, spor bir kıyafet giymek için yeterli bir zamandı, ama bütün bunlar birden önemini sonsuza kadar yitirmiş gibiydi. Bir başka durum, zor bir atmosfer mutfağın her milimetre küpüne nüfuz etmişti sanki. Göz ucuyla pencereden dışarıya baktım. Bulutsuz gökyüzü, yeşilin mavinin karışımı kıpırtısız deniz yüzeyi, asabi bebek viyaklamalı martılar, tam tepeden ufka varan yayın yarısında duran güneş de dahil hepsi biliyorum ki aslında zihnimin ürünüydü. Elimdeki paketi mutfak masasının üstüne bırakırken evin usulca kıvam yenilediğini fark etmeye başladım. Masadaki paketten dışarı bir soğukluk taşıyordu ya da ben öyle hissediyordum. Hoş bir his değildi. Kötücül, tiksindirici ve irkiltici bir değişim tarafından sarmalanmıştım sanki. Her akşam iş dönüşü yemek hazırlamaktan bıkmış usanmıştım artık. Mesut kadın dalgaboyundan kopmuş gibiydim. Bu geçici bir arıza mıydı, bilemiyordum. İsteksizce masadaki paketi açtım.

4 adet tavuk kanadını geniş tabağa koydum. Mutfak çekmecesinden ince uçlu bıçağı aldım. Bu akşam hazırlayacağım yemek için tavuk kanatlarını geniş ucundan keserek, kemiklerini çıkarmalıydım. İlk tavuk kanadını elime aldım. Soğuk ve ıslaktı. Bıcağın ucununu et ile kemik arasına sokarak kesmeye başladım. Kanat üzerinden kayan bıçak sol elimin işaret parmağına deyince, parmağımın üstünde derin bir sıyrık oluştu. Sıyrığın üzerine sıkıca bastırdım. Kanama hemen durdu. Parmağıma bulaşan kırmızı leke tünel çağrışımı için görsel bir bilet gibiydi. Zihnimdeki grafitili tünel kayıtlarında bir dirilme oldu sanki. Hislerimi betimlemem mümkün değil. Kan sebebiyle mi bilmiyorum ama midem bulantı sonatı çalmaktaydı. Neyse ki kendimi çabuk toparladım. Tavuk kanatlarının kemiklerini çıkarmayı başardım. Şimdi sıra tavuk kanatlarını ateşte tütsülemeye gelmişti.

Ocağın ateşini yaktım. İlk tavuk kanadını ateşin üstüne tuttum. Tavuk tüyleri tütsülenmeye başlamıştı. Usul usul çıkan cızırtıları dinledim. Beyin kimyamın azizliği mi? Hafifçe tırlatmanın kibarca söylenişi yani. Benim gibilerin hatırlamasıyla varkalan bir yapı mıydı acaba diye düşündüğüm oldu. Dışarıdan tasallut. Zeka ehli görüntüler ve hisler. Yoksa yemek yapmaktan deli gibi bıkmanın yarattığı bir illizyon döngüsü mü bilemiyorum, tavuk kanatlarını büyük bir zevkle, sanki bunu hak etmişlercesine, ateşi harlayarak tütsülediğimi hatırlıyorum. Tütsüleme bitince, tavuk kanatlarını musluğun altında soğuk suya tuttum. Her birini sertçe oğuştura oğuştura yıkadım. Kemikleri çıkarılmış, ateş üzerinde tütsülenmiş, soğuk suda oğuşturarak yıkanmış tavuk kanatlarını, mutfak tezgahı üzerindeki tahtada şerit biçiminde… tek.. tek … dilimledim. Hiç biri ayak diremedi. Tavaya bırakıp iyice kızarmalarını seyrettim. Görüntü gerçekten müthişti. Kızaran etler su salmaya başladılar. İçine bir demet maydonoz doğradım. Bu kez maydanozla çevirerek kavurmaya devam ettim. Gözüm dönmüştü sanki. Büyük bir hazla etlerin cızırdamalarını dinliyor, kızarmalarını seyrediyordum.

Aklımda bir kıvılcım çaktı. Çağımız gözetlenme, fişlenme ve etiketlenme çağıydı. Birden kamerayla izlenebileceğimi düşündüm. Ya birileri beni gözetliyor olsaydı? Deminden beri tavuk kanatlarına uyguladığım yöntemleri görseler acaba ne derlerdi? Aldırmadım. Uyguladığım metodlar çok önemli değildi. Her aşçının uyguladığı yöntemlerdi. Çok şükür ki gözlemlenemeyen şeyler halen vardı. Düşüncelerimi, hayallerimi kimsenin görebilmesi mümkün değildi. Beni izleyen biri, pekala tavuk pişirdiğimi düşünebilirdi. Oysa aklımdan geçenler göründüğü gibi miydi? Kim bilebilir ki? Baktım tavuklar iyice pişmiş yumuşamışlardı. Dilimlenmiş siyah zeytin, tuz, karabiber, fesleğen yaprağı kattım.. Kaşıkla bir kaç dakika cevirdim. Ateşi söndürdüm. Tavukları servis tabağına aldım. Ne tavuk kanatlarında ne de bende sertlik kalmıştı. Sezgilerim bu durumumun uzun sürmeyeceğini fısıldamaktaydı. Aklımdan geçenleri kimse bilmediği sürece, herşeyi hayal edebilir, herşekilde düşünebilirdim. Bu sır, diğer sırlarım gibi sıradan hayatımı sırlayan bir giz büklümü haline dönüşmüştü bile. Muftaktan çıktım.

NOT: Cümlelerin bir kısmı Sadık Yemni öykülerinden alıntıdır.