Bir yüzük yaptım sana güvercin teleğinden, Bir yüzük bükerek hoşçakal sözcüğünden. Bir yüzük yaptım belli belirsiz, Eski bir gramafon sesinden. Bir yüzük serçe parmağın için, Bulutsuz bir gecede kayan yıldız izinden. Bir yüzük yaptım terli bir yüzük, Avucumdan geçen ince hayat çizgisinden.Yanmasını bilen bakır bir yüzük, Evime akım taşıyan elektrik telinden. Bir yüzük yaptım, bir yüzük ki; Yıllardır dinmeyen ormanların gümbürtüsünden.
Onunla iki kişiydik. Daha doğrusu bana öyle gelirdi. Tam olarak bilmiyorum.. İlk ne zaman seslendi. Sanırım bir akşam durup dururken.. Apansız çağıdı beni..... Bazen karıştırırdım.. Onunla kendi sesimi. Susar yeniden başlardım söze.. Çünkü yüzüme uygun değildi. Ama o kurnaz ve çocukça biraz da.. Hep benim sesime gizlenirdi.... Onunla bir kişiydik, iki kişi gibi. Benden ona, ondan bana.. İnce bir kanal gibi geçirildi. Biledi paslı direncimi Umutsuzlukla.. Ve beni hiç terk etmedi.
Bilmemem gereken Şeyler öğrendim.. Sorular sordum Sormamam gereken.. Gördüm apaçık Görmemem gerekeni.. Söylenmezi söyledim. Suçum büyük.. Ve taamüden.
NOT: Yukarıdaki yazılar Metin Altıok'un
1- Ormanların Gümbürtüsünden adlı şiirinin tamamı.
2-İki Kişi Gibi adlı şiirinden bazı dizeler
3-Sürgün adlı şiirinden bazı dizler
düz yazı haline getirilerek hazırlanmıştır.
çok güzel...
YanıtlaSil