Bir de baktım ki/ben ben değilim artık

“İşte o sabah çocuk, bunları hayal edip iç geçirirken, bir zamanlar bahçeden çıkartıp, döşeklerin arasına yerleştirdiği tırtılı hatırladı.Onu orada bırakmış,unutup gitmişti.Akibetinin ne olduğunu merak etti. Koştu,döşekleri hırpalamak pahasına kaba saba davranarak bir an önce tırtılı bulmak ve vefasızlığını örtmek istedi. Lakin döşeklerin arasında hiç ummadığı bir şeyle karşılaştı. Ölü bir kelebekti bu. Kimbilir ne zaman kozasından çıkmış döşeklerin arasından çıkış yolu bulamamış ve orada son nefesini vermiş bir kelebek.

Çocuk vakti zamanında döşeklerin arasına yerleştirdiği o çirkin tırtılın,rengarenk kanatlarıyla adeta ölümü inkar eden bir kelebeğe dönüştüğünü görünce,öyle heyecanlandı,öyle büyük bir patırtı kopardı ki arkasında durup merakla onu izleyen yaşlı adamı çok geç fark etti.
……………………………..
“Görünenle yetinirsen eğer sadece tırtılı bilirsin.Çirkindir ya tırtıl, gönlünü çelmez.Görünenin ötesine geçmek istersen eğer,aradan örtüyü kaldırıp da gönül gözü ile bakarsan,kelebeği bulursun karşında. Güzeldir ya kelebek,gönlün ona akar. Lakin gönül gözünle görürsen eğer,
kelebeğe değil tırtıla sevdalanırsın.”
………………………………….
“Sade tırtıl ile kelebek değil elbet.Sakınola horgörme Pinhan;canları horgörme.Bak bu gayb alemine,bir kendini gör. Bak kendine,cümle mahlukatın özünü gör.Devri tamam olan gelir,devri tamam olan gider.Gelen,gidende saklıdır;giden gelende saklı.”
“Saklı”dedi çocuk gönülden tekrar ederek.
“Pinhan!” dedi Dürri Baba.Sesi yaprak kmıldatmayan Saba rüzgarı gibi doldu odanın içine.
“Pinhan!”dedi üst üste üç kere.
………………………………….
“Nicedir adını bekler dururdu. Velhasıl adı da onu. İşte bugün kavuştular birbirlerine. Adı Pinhan olsun bundan böyle”dedi.”

"Döndü halka halka / Döndü olanca hızıyla / toprak ki siyah bir halka idi / ve geceye saklanırdı bazen / tuttu su ile karıştı / su ki sarı bir halka idi / rengiyle dolaşırdı bazen / tuttu toprağı kucakladı / eğildim suya baktım / suda kendimi gördüm / kendimi sen sandım / sarılmak için atıldım / köprüye hıncım yalan imiş / onu yıkarken suya karışan / ben oldum

Bir baktım ki / ben ben değilim artık / suretim başka bir süret / ismim bir başkasının ismi / gönlüm ne yöne akar / verdiğin emaneti yitirdim yollarda / hata ettim / kusur ettim / affola..."

Elif Şafak/Pinhan