Bu sabah uyandığımda alaca karanlıktı. Sesizce kalktım. Battal pembe penye sabahlığımı üzerime geçirdim. Öyle bir sabahlık ki bu, iki kişi rahatlıkla girebilir içine. Yerleri süpürür yürüdükçe. Ben seviyorum onun bu kocaman halini. Ne zaman içimde fırtınalar esse, sanki şefkatle kucaklar beni. Ayağıma şıpıdık terliklerimi giydim. Mutfağa geçtim sonra. Usulca radyoyu açtım. Balkona çıktım. Şöyle bir karşı kıyıya baktım. Dün akşam haberlerde seyrettiğim Pakistan'daki sel baskını görüntüleri aklıma gelince, onbir yıl önce bugün yaşadığımız Gölcük depremini düşündüm. Bizim acıklı halimizi. Şimdi benim yaptığım gibi, o zamanlar diğer insanlar sorunsuz evlerindeki televizyonlarından izliyorlardı bizleri. Yooo. Aslında ateş sadece düştüğü yeri yakmıyor. O kadar kolay değil. Acı da, sevgi de hissedilen bir enerji. Biz de geçirdik o vahim günleri. Biliyorum yani. Nasıl şimdi Pakistan'daki görüntülerden etkilenip, tüm kalbimizle iyilikler diliyorsak acı çekenlere, o zamanlar biraz da bizim için aynı duyguları paylaşan insanların iyilik temennileriyle kendimize geldik. Onların sevgilerini içimizde hissettik. Pakistan'daki selzedeler ağlıyorlardı dün gece seyrettiğim görüntülerde. İnsanlığın acısı yüreklerimizde inanılmaz bir gedik açıyor. Battal sabahlığıma iyice sarınmak ve içimde hissettiğim sıcacık sevgiyi dünyanın her yerindeki acı çekenlere göndermek istiyorum. Hani düşüp de dizini yaralayan çocuğa annesinin dediği gibi... Demek istiyorum ki her birine: "Geçecek... Geçecek... Biliyorum sen eski sen olamayacaksın tabii.. Ama.. Böyle işte.. Az kaldı... Geçecek.. Üzülme!" Acı da, sevgi de hissedilen bir enerjidir. Kesinlikle.. Tuhaf ama, böyle inanıyorum işte!
ben o kotuden de kotu manzarayı gormuştum,hala gözumun önunde.çok aci çok.sevgiler.
YanıtlaSilBizler şanslıydık. Evimiz ailelerimiz duruyordu. Şoku yaşamıştık ama can sağlığı olunca atlatırdık nasılsa. Psikologların böyle bir olay için terapi deneyimleri yoktu daha bir sene sonra bilinçli tedaviler başladı diye duydum. Ama bizler hergün yaşadığımız şoku birbirlerimizle paylaşa paylaşa kendi kendimize terapimizi yapmışız meğerse.
YanıtlaSilÖlmeden dünyanın sonunu görmek gibi birşeydi.
Fime alınan bir sürü felaket senaryolarından birinin gerçek hayatta kurtulan bir gurup kahramanları olduk. Keşke herkes bizim kadar şanslı olsaydı.
Afetlerden uzak günler temennisi ile.
Allah yardımcıları olsun. En kötü şeylerden biri acizlik. İnsanın elinden hiçbir şey gelmemesi, hiçbir şey yapamaması çok çok fena. Ama dediğiniz gibi; bu da geçer...
YanıtlaSilPaylaşımlarınız için teşekkür ediyorum.
YanıtlaSil