Nananoommm! Karikatür Betimlemeye Başlıyoruzzz!

Bu akşam Kocaeli Altınokta Körler Derneği'nde, Pınar, Sinan, Engin, Sibel, Meltem'le muhabbet ediyoruz. Çok az vaktim var. Çıkmalıyım.  Acelem var ya, son günlerde neler yapmışız hızlı hızlı birbirimize anlatıyoruz. Konuşmalar bir ara Hayal Kahvem'e bugün koyduğum Metin Üstündağ karikatürlerine geldi. Merak var ya bünyemde... "Aaa! Karikatür nasıl okuyorsunuz?" diye sordum. Görme engelliler eğer eğitimini almışlarsa ve bilgisayarlarında görme engelliler için hazırlanmış program varsa... O program yazıları sese çevirebildiği için, her türlü seslendirilmiş metni bilgisayardan  okuyabiliyorlar. Benim görme engelli bazı arkadaşlarımın facebook hesapları var, blogları var. Şahane. Keşke her görme engelli böyle donanımlara sahip olabilse. İyi ama karikatür metin değil ki resim... Resimleri sese çevirecek bir sistem olmadığına göre... Eee... O güzelim karikatürleri okuyamıyorlar mıydı yani? Cevap verdiler. Okuyamıyorlarmış. Karikatürleri ancak biri anlatırsa anlayabiliyorlarmış. Canım sıkıldı bu işe... Dedim ki "Aynı sinemada olduğu gibi, karikatürleri sesli değil de yazılı betimleme ile metine çevirsem ne dersiniz?" Engin "Çok iyi olur." dedi. Çıkmam lazımdı. "Peki bu akşam yapacağım. "dedim. Vedalaşıp dernekten fırladım. Hımm... Yapacağım demiştim ama... Bilmiyorum ki... Acaba karikatürleri  metine çevirmeyi becerebilir miydim?

Bu resimdeki güzel kız, benim yoldaş Esra! Kocaeli Üniversitesi'nde İletişim Fakültesi'nde okuyor. Arada Esra'yla sinemaya gidiyoruz. Başbaşa veriyoruz. Filmin konuşmalarını Esra zaten işitiyor. Konuşma olmayan sahnelerinde, perdede gördüklerimi Esra'ya anlatıyorum. İşte buna "sesli betimle" deniyor. Sinemadan sonra bir yerde oturup kahve içiyoruz. Esra'yla her buluşmamızda muhabbet insan haklarından filan açılıyor. Haksızlıklara hiç tahammülü yoktur Esra'nın. Hele hakkını aramayanlara asla tahammül edemez. Öyle hatır için çiğ tavuk yiyen cinsten hiç değildir. Fazla uzatmayayım, beni bazan fazla sevgi böcüğü görüyor, her görüşmemizde benim beynimi fena halde yıkıyor. Zaten kolay gaza gelen bünyeye sahibim. Ondan ayrıldığım zaman var ya, dünyanın tüm kötüleriyle cenk edesim geliyor. Neyse...  Bu karikatür işini Esra'ya açmaya karar verdim. Yolda yürürken Esra'ya telefon ettim. Durum böyleyken böyle dedim. Ne dersin, diye sordum. "Hey! Çok iyi olur!" dedi. Sinemada kendisine filmleri sesli betimlemeyle anlattığım, hele öyle inanmadığı bir konuya hemen "he" diyecek biri olmadığı için,  "olur bu iş" deyince, moralim ziyadesiyle düzeldi. Bana bi hava geldi ki sorma... Çok heyecanlandım. İyi ama bir tek ben yapmasam, keşke biri daha yapsa diye düşünürken... Nanananooom... Tam o anda telefonum çaldı. Telefona çıkan kişiye, kim olduğunu, neden aradığını sormadan, olan biteni anlattım. Arkasından da "Karikatür betimleme konusunda bana yardımcı olur musunuz?" diye sordum. "Elbette." dedi. "Tamam. Çok sevindim. İyi akşamlar" dedim ve telefonu kapattım. Acaba beni arayan kimdi? Neden aramıştı? Sahiden karikatür betimleme yapacak mıydı? Dar zamanda imdada yetişen Hızır Peygamber miydı? Bilemedim. Neyse... Çok heyecanlıyım. Az sonra ilk karikatür betimlemeye başlayacağım. Belki bunun arkası gelir. Heyy! Belki mizahçılar bu konuyu iş edinirler.  Belki, haftalık mizah dergilerinde, görme engelliler için hazırlanmış bir karikatür sayfası  hazır ederler!!! Of, ne diyeyim? 

Hayal et, olur elbet:))