Şarkı Sözü Yazacaktım Ama Tükembez Kalem Bitti.

".........
yine saçlarını toplamış gidiyor güneş
deniz gidip gelip eteğini öpüyor sahillerin
uzaklardan çok uzaklardan
görmesi zor tekneler geçiyor
hayallerim iç cebimde
ağır ağır yola çıkarım ben de
......."

kayahan / kelebeğin şansı 

İşte tam oradaydım. İstanbul'da... !f İstanbul Uluslararası Bağımsız Filmler Festivali'nin Karanlık& Köşeli temalı filmlerinden birini seyretmek için, az sonra  sinemaya girecektim. Bu kez festival filmlerimi gece seanslarından seçmiştim. Ofisten erken kaçtım. Yapmam gerektiği için değil,  canım istediği için film festivaline gidiyor olduğumu düşününce sevindim. Sonra sevindiğime sevindim. Çünkü bazan netlik ayarımın sanki inceden inceye bozulmaya başladığını seziyorum. Kimi zaman yoksula, ezilene, güçsüze yardım etme fikrinden gün be gün uzaklaşmaya başladığımı hissettiğim gibi, ayrıca sahip olduklarıma şükretme, sevinme yetimi  kaybetmeye başladığımı da hissediyorum. Film festivaline, bile isteye gidiyorum ya...  Ama gidebildiğim için sevinç ve çoşku hissetmesem  mesela...  Düşünebiliyor musun böyle bir vaziyeti? Of!.. Ne fena!.. Ya, hislerimi kaybedersem diye, yüreğimi geniiş bir korku sarıyor bu durumda....  Nasıl anlatabilirim? Sözümona adına medeniyet denilen canavarın çarkları arasında ha babam de babam koştururken... Eyvah... Görmemeye, farketmemeye, dahası hissetmemeye mi başlıyorum yoksa? Eyvah!.. İyiniyetten, alçakgönüllükten, merhametten iyiden iyiye uzaklaştım da, artık şefkati bardaki sarışın kız mı sanıyorum yoksa, diye düşünüp korkuyorum. İşte Beyoğlu'ndaydım. Yüreğimi dinledim. Hey!... Farkettiğim sevinç hissime sevinmeliydim. İnan bana... Sadece sevinç hissettiğim için sahiden sevindim. Sonraa... Güneş saçlarını toplamış gitmişti. Hava, meteoroloji uzmanlarını mahcup etmeme gayretindeydi. Öyle söylemişlerdi. Hem  parçalı çok bulutlu, hem aralıklı yağışlı olacaktı. Öyleydi. Gece  karanlık tülünü dünyaya bir peçe gibi serdi. Rüzgar var ya... Yeminle ısırıp tir tir titretmekteydi. Of!.. Belayı bilmem ama... Beyoğlu sokaklarında resmen soğuk kol gezmekteydi. Nasıl ayaz vardı anlatamam. Buzdu... Buz... Umrumda değildi. Soğuğa ayaza eyvallahsızdım o gün... Vapurda... Hem de dışarıda...  İstanbul'u içime çeke çeke seyretmiştim. Gözlerim şahitti. Deniz, gidip gelip sahillerin eteğini öpüyordu. Uzaklardan, çok uzaklardan görmesi zor tekneler geçiyordu. İstanbul, herşeye rağmen gözüme gene şahane gözüküyordu!.. Şimdi sinemanın önündeydim işte. Hayallerim ise iç cebimdeydi. Biletlerim... Nanananooommm! Elimdeydi. !f İstanbul Uluslararası Bağımsız Filmler Festival'nin ilk filmine az sonra girecektim. Sonraa... Du bi... İnan festivalin ilk gününde yaşadıklarımı tek tek anlatmak niyetindeydim. Ama geç oldu. Çok uykum geldi. Şimdi oturduğum yerden kalkacağım. Anne sözü dinler gibi masum yatağıma yatıp rüyalar alemine dalacağım.  Nasıl denir... Şarkı sözü yazacaktım. Tükembez kalem bitti... Mecbuğren enstürmantal olacak... Şeyy... Yani... Festival yazım şimdilik bu kadarlık kalacak:)