Eğer insanın uzakta sevdiği varsa… Bazı geceler randevuleşmeli.. Sözleşilen gecede, gece yarısı saat onikide sözgelimi… Sen burada… O orada… Sözleşilen zamanda ay’a bakmalı.. Ay bir tane ya… Aynı ay… Onun gördüğü de aynı ay, senin gördüğünde.. O halde.. Aynı gece, aynı saatte, farklı farklı memleketlerden ya da şehirlerden ay’a baksanız bile, bakışlarınız çakışır aynı yerde… Ben defalarca denedim, oluyor… Hasret sanki bir nebze dağılıyor! Hem düşünsene… İnsan ilk oluştan beri, milyonlarca yıldır, hep aynı ay’a bakıyor! Eğer ay’ın hafızası varsa, kim bilir ne bakışlar birikiyor ay'ın çekmecelerinde! Kalbini titretmiyor mu, bunu düşünmek bile?
Kuzenimle yapardık biz eskiden bunu :) Deniz ve mehtap... En sevdiğim iki şey. Şarkısı dahil ;)
YanıtlaSilgerçekten öyle. ilk dönemleri bi düşünüyorum da, ne kadar insan ayın aynı, değişmeyen yüzüne bakarak, hayaller kurup, dilekler dilemiştir acaba.. farklı lisanlarda, farklı yüzlerde. ama ay aynı ay ve insan da aynı insan galiba..
YanıtlaSilSelam Mit, Demek sizler de yapıyorsunuz:) Ben bu yazıyı ilk yazdığımda kendime şaşırmıştım biliyor musunuz? Ne tuhaf huylarım varmış benim demiştim. Çünkü yazdıkça kendimi daha iyi tanımaya başladım:)
YanıtlaSilYeni bir misafirimiz var:) Aydedeye havlayan...
YanıtlaSilNeden havlıyorsunuz ki aya? Bakayım sizin bloğunuza:))