Harbiden Sudan Gelmişiz Kardeşim Biz...

Söyler misin, ben şimdi bu yaştan sonra nasıl başlarım dalgıçlığa.. Yok artık.! Dinletemedim ki. Masamın üzerine kitabı ve cd'yi bıraktı gitti. Kim mi? Ofis sahibim.. Hani sigortacıyım diyorum ya... Ofisim var bizim köyde... Kiracısıyım yani... Dedim ki: "Bakın kira az geliyor da beni çıkarmak için bir numaraysa bu, gerek yok ki böyle bir şeye... Ben taşınırım gerekirse..." Ofis sahibim Değirmendere'de Dalgıçlık Kursu yönetiminde. Uzun zamandır benim bu kurslara katılmamı istiyor. Doğrusu suç bende. Çünkü bir gün muhabbet ederken, "Of! Denize dalmak ve deniz altını seyretmek ne zevklidir kimbilir?" diye bir söz sarfetmiştim. Tamam. O gün bugün ne zaman beni görse "Haydi, ne zaman başlayacaksınız?" diyor. İyi ama ben herşeye heves ederim. Hayal eder havasına girerim. O kadar. Hayali cihan değer değil belki ama hayali bana yeter! 

Ama var ya bir bilsen  ben nasıl deniz delisi biriyim. Denizin altında  katıla katıla gülerim. Of, denize dalmak öyle mi? Dalgıç olacağım yani. Heyy! Bu şahane bir şey değil mi? Tamam çok genç değilim. Ama sürekli spor yaparım. Spora alışık bir bünye dalgıçlığı kolaylıkla yapabilir öyle değil mi? Of! Düşünsene... Dalgıçlık kursuna gitmişim. Ve artık denize dalabiliyorum sözgelimi... Of! Karşımda masmavi güpgüzel deniz. Anladın değil mi? Hani Atilla Atalay der ya, “Harbiden sudan gelmişiz kardeşim biz, toprak ne ki? Yine deniz… Nasıl dingin ... Saatini bilsek, suda ölmek de olsa, razıyım ben, öyle güzel ki.” Heyy! Bak şimdi yüreğimi dinledim. "Git!" dedi. Of! Sanırım ben bu dalgıçlık kursuna gideceğim.