Gene Aklımın İplerini Saldım...

Epey önce satın almıştım. Kutusuyla duruyordu. Bugün gözüme değdi. Elime aldım. İçinde beş adet film vardı. Hepsi Alain Delon filmleriydi. İlk film Bir Aynasızın Postu İçin'di. Filmi kabından çıkardım. Oynatıcıya koydum. Koltuğa oturdum. Bir müzik başladı. İşte yukarıya videosunu koyduğum müzik. Allahım!  Müzik anında aklımı başımdan aldı. Müziğin sesini sonuna kadar açtım. İnan bana... Hemen yerimden zıpladım. Mutfağa geçtim. Buzdolabından gazoz şişesini çıkardım. Raftan en renkli kadehi seçtim. Bu arada filmi başlatmadım ya sürekli aynı şarkı çalıyordu. Kendi etrafımda üçyüz atmış derece dönerek elimdeki tencereyi ocağa koydum. Kavanozdaki sarı taneleri az yağ ve tuz koyduğum tencereye attım. Şişedeki gazozu yüksekten lıkır lıkır kadehe boşalttım. Fooooşşşş! Köpürdü... Bardaktan taştı. Tencereye baktım. İşaret parmağımı sihir yapar gibi tencerenin kapağına bastırdım. "Okus pokus!" dedim. Anında sihir etkisini gösterdi. Pata pata pata... Patırdadı... Tencereden taştı. Aldırmadım. Ocağı kapattım. Tencerenin kapağını açtım. Abraka dabram işe yaramıştı işte. Sarı, sert taneleri yumuşak kar tanelerine çevirebilmiştim. Muzipçe gülümsedim. Becerikli işaret parmağıma hedefi on ikiden vurmuş tabanca namlusu niyetiyle üfledim. Tencereki mucizevi yiyeceği  derin kaseye boşattım. Bir elimde kadeh bir elimde kase ayaklarımla iki ileri bir geri hareket ederek salona geçtim. Elimdekileri ön sehpaya koydum. Koltuğa bağdaş kurup yerleştim. Kumandayı elime aldım. Filmi başlattım. Heey! Alain Delon... Paris... İkisinin de 1970'li halleri... Çok şeker. Ya filmin müzikleri... Ya kadehteki içecek... Ya kasedeki yiyecek... Allahım... Yüreğimi dinledim.  Başka ne olabilir ki? Mutluluk buydu işte. Önce kadehteki gazozumu yudumladım. Sonra kasedeki patlamış mısırdan bir kaç tane ağzıma attım. Arkama yaslandım. Heyy! Düşünebiliyor musun?  Paris'teyim... Bu müzik... Bu müzik... Aklımı başımdan aldı. Aklımın iplerini iyiceeee saldım. Galiba filmle birlikte gene hayallere daldım.