En Sevdiğim Kadın Şair Kim Mi?

Benim kardeş doğduğunda 13 yaşındaydım. Kocaman bir kızdım yani. Ama ne kıskanmıştım o minik suratlı bebeği. Yıllardır evin prensesi benken, şimdi pamuk prenses gelmişti sanki. Herkes onunla ilgileniyordu. Bebeğe hediyeler geliyordu. En fenası da, bana "papucun dama atıldı!" deniyordu. Anlamıyordum ne demek olduğunu. Saftoriğin tekiydim şimdi olduğum gibi. Gizli gizli odama gidip ağlıyordum. Aslında kızıyordum doğduğu için ama, içim gidiyordu. Bebeği elime aldığımda nasıl kalbim sevgiyle çarpıyordu. Çok seviyordum onu. Belki deyimlere o zamanlardan merak sardım. Hani "papucu dama atılmak" ne demek diye araştırmış olabilirim koca koca sözlüklerde. Benim çocukluğumda hazreti google nerde? Yoktu ki. Neyse... Şimdi diyorum ki, minnettarım annemle babama. İyi ki kardeşim doğmuş. Öğretmendir ya... Edebiyat deyince yoktur üstüne. Ne öğrendiysem ondan öğrendim. Halen de öğrenmeye devam etmekteyim. O abladır ben kardeş. Öyle olgun öyle tatlı bir hanımdır. Arada bakar Hayal Kahvem'deki yazılarıma. Telefon eder sonra. Bilirim sallar o öğretmen pamağını bana. Hata üstüne hata bulur tabi. Düzeltmeye gayret eder. Ah! Ah! İflah olmam ben kardeş, iflah olmam!.. Düzelmez ben de hatalar, düzelmez!.. Şimdi ben Hayal Kahvem'e Cemal Süreya'nın en güzel şiirlerinden birini yazdım ya. Dayanamamış. Bir yorum yazıvermiş altına. Balık burcudur. Tuğba eşittir Romantik'tir. Benim kardeşle romantizm üzerine şahane muhabbet edilir. Döküntü dökse. Hastalığının adı Rose'dur. Döküntüsünü gül gül döker. Kek yapacaksa "Issız Adam Keki" yapar. Aşk üzerine yazılmış tüm romanları okur. Film seyredecekse romantik olanları tercih eder. Ve keşke vakit bulsa yazsa, şahane öyküler, şiirler yazar. Bugün kardeşle yorumlar üzerinden yazışınca, "En güzel şiirleri neden erkekler yazmış?" diye bir soru geldi aklıma. Şöyle gönlümde yer etmiş bir kadın şairin şiirini düşündüm. Düşündüm... Düşündüm... Hafızamın ıssız sokaklarında dolandım. Bulamadım. Kardeş'e sordum. Ayaküstü söyleyemedi. Şimdi düşündüm de. Ne ayıp yaptım kardeşime. En sevdiğim kadın şair Tuğba Uzuner Demirer'dir. Kardeşim. Bayılırım çünkü Tuğba'nın şiirlerine. İşte bir tanesi şöyle:

SENİ KAYBEDİNCE

Cem Karaca’ yı ben,
biraz da sen seviyorsun diye sevdim.
Cem Karaca gidince sen de biraz daha gittin.
Hani bana söylerdin ya hep
“Sürerim buluttan tarlaları
Yağmurlar ekerim göğün göğsüne”
O çocuk aklımla anlayamaz,
sen şarkıyı avaz avaz söylerken,
seni seyrederdim.
“Neden bu şarkı ?” derdim.
Güneşte demlerim senin çayını
Yüreğimden süzer öyle veririm
Onca güzel aşk şarkısı varken ,
gözlerime baka baka neden bu şarkıyı söylüyor ki, derdim.
İtiraf ediyorum…Geç kaldım.
Hani ben çok akıllıydım ya kendimce,
ince hesaplar yapar, kılı kırk yarar,
hep doğru adımlar atardım ya.
Duyarlıydım ya, çok hisliydim.
Uf ne aşıktım, kimse benim gibi sevemezdi ya,
Leyla kimmiş, Şirin de sevmiş mi ki,
Aslı’ nın adını bile koymazdım adımın yanına ya,.
Geç aydım.
Dümdüz duvara çarptım.
Ben o şarkının sözlerini, seni kaybedince anladım.
Kabul ediyorum.
“Saçını dök sineme, derdini söyle
Yeterki ıslak ıslak bakma öyle”

TUĞBA UZUNER DEMİRER