Gerim Gerim Gerilip Gergef Olmayı Sevenlerden Misin?

 

Sanıyorum bir kaç yıl önceydi. Gerim gerim gerip gergef eden filmlere ilk başlangıç filmim Thesis'di. Daha önce gerilim filmlerini hiç seyretmezdim. Asla!  "Sinemada film dediğin  ya komik olup güldürmeli ya romantik olup duygulandırmalı ya da en fazla, haydi biraz acıklı  olup hüzünlendirmeli... Zaten gün boyunca sıkıntılı, gergin pek çok durumla karşı karşıya kalmıyor muyuz? Ne yani? Bir de sinemada mı gerilip darbuka olacağız... Çok saçma!" derdim. Sahiden aynen böyle düşünürdüm. Sonra   o zamana  kadar gerilim filmlerini seyretmemekle çok hata ettiğimi anladım. Eee! Her şeyin bir vakti saati vardı belki.  Ergenliğe geç giren çocuklar misali, anlaşılan gerilip gergef olmaya da bu geç çağımda girmiştim işte. Bugün yarından erken değil miydi peki? Erkendi elbette. Felek şahane bir kıyak yapmıştı bana...  O meşhur  "acemi çaylak" şansım sayesinde İspanyol yönetmen Alejandro Amenabar'ın Thesis adlı  filmi ile gerilim filmlerine başlangıç yaptırmıştı. Müthişti! Filmde öykü  anlatıcısı olan yönetmen  Amenebar, gerilimi öyle dozunda ve yerinde kullanıyordu ki, sanıyorum filmi seyrettikçe hayretim merakımı körükledi.  Nasıl anlatsam bilmiyorum... Gerilim lezzeti o gün  bana lıkır lıkır  damardan girdi. Öyle bir alışkanlık yaptı ki önce yönetmenin diğer filmlerini ardı ardına seyrettirdi. Hatta abartma sanatında ustayımdır ya abarttıkça abarttım bir ara... Bu doz düşük gelmeye başladı. Gerilim dozunu film be film arttırdım daha sonra... Neyse girmeyeyim şimdi o konulara... Uzun hikaye... Anlatırım bir ara nasılsa...  Diyeceğim odur ki bence Amenabar'ın filmleri ihmal edilmeden seyredilesi filmlerden. Eğer kör noktanda kalmışsa yani daha önce duymadıysan Amenabar'ı ve filmlerini... Şiddet içermeyen bir şiddetle tavsiye ederim. İnan bana bu filmleri seyretmemek büyük kayıp. Amenabar'ın  her filmi,  ölçüsü tam, kıvamında pişirilmiş, kendine has rengi, kokusu, tadı olan leziz  bir yemek gibi.Enfes! Enfes!