3 Ekim 2011 Pazartesi

watchmen kareleri ile - tıfıl mustarip fiskeler - metin üstündağ - denemeyenler


bölünük bir hayat bu, şimdi yaşadığımız.. hem de eklem yerinden, hemi de "kaaaart" diye bölündük.. öyle çabuk ki her şey, yüzüme yetişemiyorum.. bırrr
 


bu hayatta biz neredeyiz.. sahip miyiz, köle miyiz.. taşeron muyuz.. öznesiz sürtüyoruz.. yenilgiler "teori" oluyor en fazla.. beden beynin pratiği.. ikisi de eskiyor, eksişiyor, aksıyor zamanla.. bırrr
 

 
bu onların hayatları.. kıyısından yaşıyoruz.. çünkü biraz, biz çok azız.. hep dışarda kalıyoruz.. bizim de bir zamanlar fazlalığımız vardı.. kadrini bilemedik, ömrümüz masraf oldu.. bırrr
 


bu ayaklar beni yürümüyor.. bu eller, beni tutmuyor.. bu yürek, beni hissetmiyor.. bu beyin, beni anlamıyor.. bu vücut, beni yarı yolda bırakıyor.. kendi bedenimdeyim, fakat kendim nerdeyim.. içim içimde durgun, yine kime nöbetteyim.. bırrr
 


habire meşgul kafam.. düt, düt çalıyor beynim.. teredütteyim.. "eşyanın canı yoksa, niye böyle vurunca, "tak tak" ediyor baba".. faks'a inanıyoruz da, ruha niye inanmıyoruz, ha baba.. bırrr
 
27.01.2011

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder