Sen haftalık mizah dergilerini okumayı sever misin? Peki "Can sıkıntısını, aşk yarasını, karı koca kavgasını, şip şak keser. Her derde devadır, Gırgır da gırgır" bu sloganı daha önce duymuş muydun? 1972 den 1989 yılına kadar yayın hayatı süren Oguz Aral'ın kurucusu olduğu Gırgır adlı mizah dergisi zamanı çocuğuyum ben. Bu yazdığım da Gırgır'ın sloganıydı. Gırgır o vakitler ailem "kızlara göre değil" dese de, gizli gizli ama illa ki okuduğum bir dergiydi. Çizgileri ile beni büyülerdi. Taşra şehrinde yaşayan benim gibi hayalperest biri için Gırgır okuldan daha okul olmuştur bile diyebilirim. O günlerden kalma gizli bir sevda vaziyeti vardır haftalık mizah dergileriyle aramda... Kitapçılarda, alışveriş merkezlerinde, marketlerde gazete ve dergilerin sergilendikleri bölüm vardır ya hani. İşte orada haftalık mizah dergilerini önce karşıdan hayran hayran seyrederim. Nasıl işlemiş içime mahalle baskısı. Bu yaşımda bile acaba aileden kimse var mı diye etrafı usulca kolaçan ederim. Sonra tabii ki bu halime gülerim. Mizah dergilerinden ikisi zaten bizim mahallenin bakkalı tarafından her hafta eve gönderilir. Hepsini satınalabilsem keşke... Ama hepsini satınalabilmem mümkün değil. Olsun.. Diğerlerine bakarım, dokunurum, şöyle bir gözden geçirmek isterim. Hatta kimi zaman haftalık mizah dergileri daha görünür olsunlar diye, yerlerinden çıkarırıım da gazetelerin üzerlerine üzerlerine sererim. Gülme ama bir şey itiraf edeceğim. Gizlice ellerimi açıp "Allahım, ne olur çok satsınlar!.." diye dua ettiğim de çok olmuştur biliyor musun? Çünkü ben memleketimde haftalık mizah dergilerinin kapanmamasını bilakis çok ama çok fazla satılmasını istiyorum. Hey, bir şey söyleyeceğim... Duydun mu Leman 20 yaşındaymış!.. Ne hoş! Leman 1000. sayısını çıkardı ya, Allahım dualarımı kabul ettiğin için çok teşekkür ederim.
Mizah dergilerini sevemedim hiçbir zaman, çünkü genel yapısı ve çizgisi hep bayağı gelmiştir.
YanıtlaSilAma Gırgır'ın yeri başka. Elimde özenle saklanmış eski sayıları var. Arada memlekete gittiğimde çıkartır bakarım. Espiriler ince, taşlamalar sert, belaltı geyik yok denecek kadar az.
Mizah anlayışı sululuktan çok, kara mizah/komedi tadında. Bazen önyargılarımı bırakıp yenilere bakıyorum, ilk Penguen ve Uykusuz o dönem Gırgır'ına yaklaşır gibiler ama ileri gidiş yerine eskileri aratır durumdalar hala, yazık!
ben de gırgır dönemi yaşayanlardanım, ama ben Fırt okurdum.Fırt dergisinin yayınlanacağı günü iple çeker her sayısını atlamadan alırdım.saatlerce okur, okurken güler, gülerken düşünürdüm.Bir günde biter bitti diye üzülür, ertesi gün tekrar okur sonra yeni sayısını dört gözle beklerdim.Şimdilerde düşünüyorum da sağlam bir espri yeteneğim vardır, sık sık ortaya çıkmaz ama çıktımı yanımdakileri şaşırtır.Sanıyorum o yıllardan gelme kendi kendine gelişmiş bir durum.Şimdilerde oğlum uykusuz dergisi alıyor. Çok seviniyorum.Zaten hiçbir zaman kitap okumayı sevmedi.Okusun diye hep çizgi romanlı kitaplar alırdım.Bir kaç yıl önce bana doğum günü hediyesi olarak, Salih memecan 'ın teşekkürler anne kitabını hediye etti(?)bu konuda bir yazı hazırlayacağım şimdi.Burada anlatırsam roman olur.Her neyse, demek istediğim, mizah dergileri çok şey katıyor insana.Etkisi inanılmaz.Ben de senin gibi çok satmalarını istiyorum.Üstelik fiyatları luzumsuz magazin (dedikodu)dergilerine göre bu kadar uygunken...Haa bu arada fıratı okudunmu muazzam,her iki kitabıda inanılmaz.
YanıtlaSilBen de eskiden çok severdim, hala severim de şimdilik kalmıyor vakit. Fırsat buldukça okurum, eğlenirim :)
YanıtlaSil@ yaş tahta, "eksik etmemeli ağzımızdan hançer
YanıtlaSilkıvamındaki karamizah tadını" demeyi çok severim.
aynen haftalık mizah dergileri gibi:)
@ defne, aynı durumları yaşamışız. güzel günlerdi. şimdi de her hafta bazı çizimlere o kadar şaşırıyorum ki. nasıl buluyorlar bu kadar entresan esprileri diyorum. ama yaş tahtanın dediği gibi, yetersiz ve seviyesiz bulduklarım da çok maalesef. mizah dergileri memleketin olmazsa olmazları..
@ francesca, vakit alan bir şey değil ki mizah dergisi okumak.. yapmayın:)