İstanbullular - Taraftar Ruhum Gene Depreşti!

Buket Uzuner'in İstanbullular adlı romanının çizgi roman formuna çevrildiğini duyunca, ilk kez bir edebi eserin çizgi roman olarak kitaplaşmasından endişe duymadım. Bilakis ilk kez yüreğimde bir sevinç dalgası  kıpırdandı. Çizgi roman sevdalısı olduğum halde, edebi eserlerin çizgi romana dönüştürülmesi beni neden endişeye sevkediyor biliyor musun?  Bir edebi eserin çizgi romanını okumak kolay gelecek ve orijinallerini okumaya gerek duyulmayacak diye çok korkuyorum. Böyle bir durumu yüreğim kabullenmek istemiyor. Olur mu hiç? Düşünsene... Dostoyevski'nin Suç ve Cezası, Kafa'nın Dönüşüm'ünün sadece çizgi romanı okunsa, sonrasında orijinal romanı okunmasa... Of, ne büyük kayıp olur. Feci bir şey! 

Buket Uzuner  bir vakitler  İki Yeşil Su Samuru ve Kumral Ada Mavi Tuna romanları ile kalbimde yerini bulmuş memleketim yazarlarından biridir. Diğer kitaplarını da okumuşumdur. Ama bu ilk okuduğum kitaplarının tadı nedense bana farklı gelir. Yazara haksızlık yapmamalıyım. Sanırım bu yazarın kabahati değil.  Bazen yeni bir Türk filmi seyredip  "Eski türk filmleri tadında" denir ya... Bir yazısında Numan Serteli, "Eski  Türk filmleri tadı diye bir şey yoktur. O hissettiğin lezzet senin çocukluğunun tadıdır." demişti. Bu sanırım doğru bir tespitti. Belki de Buket Uzuner'in ilk okuduğum bu iki kitabında hissettiğim lezzet benim gençliğimin tadıydı.

İstanbullular kitabının çizimlerini Ayşe Nur Ataysoy yapmış. Çizgi roman alanındaki ilk ürünü olmasına rağmen bence çizimleri nefis olmuş. İstanbullular romanının çizgi romana dönüştürüldüğünü duyduğumda neden sevinmiştim biliyor musun? Çünkü bu romanın asıl kahramanı İstanbul'dur.  Buket Uzuner'in güzelim cümleleriyle "İstanbul'um ben; umut mavisiyim, zehir yeşiliyim, tan pembesiyim, erguvanım, mimozayım, lavantayım. Bilinmezlikler şehriyim; karmaşanın, olabilirliğin ve yaratıcılığın ilham perisiyim."  diyerek okuruna seslenir. İşte bu nedenle İstanbullular romanı İstanbul çizimleri ile kimbilir ne kadar güzel seyredilir ve okunur diye düşünmüştüm. Haklıymışım.  Ayşe Nur Atasoy'un  çizgi romandaki İstanbul çizimleri birer tablo gibiydi.  Özellikle o kareleri  uzun uzun seyrettim.  Son bir şey itiraf etmeliyim. Çizgi roman daha çok erkeklerin tekeli altında görünür. Sanki çizgi roman çizeri de okuru da erkeklermiş gibi bellenir. Bu kitabın yazarı da çizeri de kadın ya  ne yalan söyleyeyim çok hoşuma gitti. Taraftar ruhum gene depreşti. İstanbullular kitabının çizgi romanını okuyup bitirdiğimde şöyle hissettim... İstanbullular  iyi ki çizgi roman haline getirilmiş. Ben bu çizgi romanı sevdim.